Ptaki
- reżyseria — Ryszard Major
- premiera — 27 lutego 1975
- miejsce — Scena Duża
obsada
- Mariusz Benoit – Donosiciel/Trybał
- Janusz Bukowski – Dyplomata
- Piotr Cieślak – Radca prawny
- Ewa Dałkowska – Iryda
- Maciej Góraj – Meton, geometra
- Jan Jeruzal – Sługa dudkowy, Trybał
- Kazimierz Kaczor – Eulpides
- Edmund Karwański – Wróżbita
- Elżbieta Kępińska – Goniec II i IV
- Władysław Kowalski – Posejdon
- Gustaw Lutkiewicz – Terus-Dudek
- Olgierd Łukaszewicz – Poeta liryczny
- Grażyna Marzec – Goniec I i III
- Rafał Mickiewicz – Syn wyrodny
- Bronisław Pawlik – Prometeusz
- Franciszek Pieczka – Pistetajros
- Andrzej Piszczatowski – Poeta dytyrambiczny
- Maciej Rayzacher – Herakles
- Maciej Szary – Władza
- Piotr Zaborowski – Trybał
- Joanna Żółkowska – Władza
twórczynie i twórcy
- reżyseria – Ryszard Major
- przekład – Artur Sandauer
- scenografia – Jan Banucha
- muzyka – Krzysztof Szwajgier
multimedia
fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawie
recenzje
- Jaki pomysł na „Ptaki” miał Ryszard Major, odkrywa w przedstawieniu dopiero finał. Na scenie siedzą w czarnych ubraniach Kaczor i Pieczka – (...) pożywiają się chlebem i kiełbasą. Są zadziorni i śmieszni. Tu zostaje przełamana obojętność i nawiązany kontakt, zgodny z zasadami kabaretu. Już na krótką chwilę. Aktorzy dziwiąc się dalej, zwijają manatki i wychodzą.Elżbieta Wysińska, „Kultura”
- Przedstawienie w Teatrze Powszechnym jest urocze, czyściuteńkie w koncepcji, w stylu i wykonaniu. Strukturę i umowność teatru arystofanowskiego reżyser transponował na współczesną śpiewogrę, musical aktorów dramatycznych. (...). Poza dwoma ludźmi, Pistetajrosem i Euelpidesem, mamy gromadę ptaków, co przez widownię ze śpiewem nadciągnęła na scenę i gdy trzeba aranżuje przed nimi i dla nich wydarzenia z bogami i spryciarzami z Ziemi. Jednostki zagrywają sobie te podcharakteryzowane role, by w końcu, po fantastycznej akcji, charakteryzującej i sprawdzającej świat człowieczy, wraz z całą gromadą oddalić się i pozostawić obu marzycieli – na obłokach. (...). Tak obecne przedstawienie odstępuje od teatralnych zwyczajów przebierania się w stylizowany antyk, odchodzi od teatru masek, uczłowiecza i uaktywnia zabawę, refleksję, drwiny i zdrowy śmiech.Stanisław Witold Balicki, „Życie Warszawy”
w repertuarze
Wczytywanie...