Psie serce
- premiera — 28 kwietnia 1988
- miejsce — Scena Duża
obsada
- Mariusz Benoit – Szarik-Szarikow
- Krystyna Froelich – Dama
- Maciej Góraj – Pacjent II
- Jerzy Gudejko – Piestruchin
- Władysław Kowalski – Prof. Filip Filipowicz Preobrażeński
- Gustaw Lutkiewicz – Fiodor
- Piotr Machalica – Pacjent II
- Sylwester Maciejewski – Szwonder
- Anna Mozolanka – Waziemska
- Jolanta Nowak – Wasniecowa
- Andrzej Piszczatowski – Pacjent I
- Jerzy Przybylski – Pacjent I
- Maria Robaszkiewicz – Zina
- Iwona Słoczyńska – Dama
- Zdzisław Sobociński – Sędzia śledczy
- Monika Sołubianka – Wasniecowa
- Maciej Szary – Dr Bormental
- Daria Trafankowska – Waziemska
- Kazimierz Wysota – Pacjent II
twórcy
- reżyseria – Rudolf Zioło
- scenografia – Andrzej Witkowski
- muzyka – Janusz Stokłosa
- przekład – Henryk Bieńkiewicz
- adaptacja – Rudolf Zioło
nagrody
- Na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka 89” nagrody dla: Rudolfa Zioły, Janusza Stokłosy i Mariusza Benoit.
multimedia
recenzje
- Od lat Rudolf Zioło współpracuje ze scenografem Andrzejem Witkowskim, dzięki czemu wspólnie dopracowali się własnego, rozpoznawalnego pisma scenicznego. Tworzą na scenie przestrzeń "zakrzywioną wokół świadomości", to znaczy taką, która systemem znaków plastycznych odwzorowuje dwa światy człowieka - ten realistyczny, przyziemny i ten duchowy. (...) Życzyć sobie wypada, by w naszym teatrze więcej było reżyserów, którzy równie inteligentnie potrafiliby językiem sceny komentować autorów.Elżbieta Baniewicz, Teatr
- Miłośnicy prozy Bułhakowa, analizujący jego "metodę" pisarską, z satysfakcją będą mogli śledzić "metodę" reżyserską Zioły. Jeśli w ostateczności uzyskuje on efekt artystyczny i poznawczy bliski autorowi, to zawdzięcza to przede wszystkim dużej staranności i perfekcji zawodowej. Najważniejsze cechy tego profesjonalizmu to: wielka dbałość o dyscyplinę narracji, plastyczność wszelkiego szczegółu i umiejętność dystansowania się wobec tworzonego dzieła. Zioło ma duże poczucie scenicznej równowagi w wyborze artystycznych środków, ma poczucie dobrego rytmu kompozycji, dzięki czemu jego spektakle uzyskują płynność i wyobrażalny wymiar całości.Andrzej Lis, Trybuna Ludu
w repertuarze
Wczytywanie...