Noc listopadowa (czytanie performatywne)

„Tak teraz jest listopad - więc baczne mam słuchy.

Jest to pora, gdy idą między żywych duchy - 

i razem się bratają.”

                                                                              - S. Wyspiański, Noc Listopadowa

195 lat temu, 29 listopada, ktoś próbował powstać. Przełamać marazm, niepokój i niemoc. Trochę później Wyspiański wydaje tekst pełen sennych obrazów i rozmów świata ludzkiego z ponadludzkim.

Dziś ponownie wzywamy przodków na pomoc. Dlaczego? Żeby znaleźć coś stałego w rozpadającym się świecie. W kryzysie nie tylko politycznym, ale przede wszystkim – kryzysie SENSU. Sięgamy po historię, próbując wyszarpać z Wyspiańskiego wskazówki, tropy i drogowskazy.

W obliczu bezradności i wyczekiwania na nieuchronny koniec / początek dialogujemy z przeszłością, szukając ucieczki od neurozy i strachów, które odczuwa młode pokolenie.

„Umierać musi, co ma żyć” – mówi Kora do matki. 

Powie i w 2025. 

A my się wspólnie zastanowimy, do czego nas to zobowiązuje. 

Bo jest tam zobowiązanie.