Lokomotywa

Julian Tuwim

reżyseria — Piotr Cieplak
premiera — 27 lutego 2013
czas trwania — 70 min (bez przerwy)
miejsce — Scena Duża

Kiedy wszyscy domownicy idą już spać, budzą się Oni – małe istoty zamieszkujące nasze mieszkania. Dla nich łyżka do butów to zjeżdżalnia, a wieszak na ubrania to cel dalekiej wyprawy. Marzą, śmieją się, kłócą, smucą i… bawią w teatr.

Mądry, dowcipny spektakl Piotra Cieplaka jest w całości oparty na najpopularniejszych wierszach Juliana Tuwima. W brawurowym wykonaniu znane wiersze – „Lokomotywa”, „Pan Hilary”, „Ptasie radio” czy „Zosia Samosia” - zyskują nowe, zaskakujące brzmienie.

Spektakl dla widzów od 5. roku życia.

obsada

twórczynie i twórcy

reżyseria – Piotr Cieplak
scenografia – Andrzej Witkowski
muzyka – Kormorany: Paweł Czepułkowski, Michał Litwiniec
inspicjent – Marek Gorzkowski

nagrody

ATEST - Świadectwo Wysokiej Jakości i Poziomu Artystycznego - za 2012 rok; wyróżnienie przyznane przez Polski Ośrodek Międzynarodowego Stowarzyszenia Teatrów dla Dzieci i Młodzieży ASSITEJ

multimedia

fot. Marta Ankiersztejn

recenzje

Sztuka idealna dla dzieci, zaspokoi też wyrafinowane gusta rodziców, którzy pamiętają teatr dawnej klasy, olbrzymiej jakości. Wyobraźnia, aktorzy, dźwięki, utwory, rekwizyty wymieszane, ulepione przez wspaniałego Reżysera. Gratulacje, to właśnie Julian Tuwim dał Dzieciom, a Reżyser zinterpretował doskonale. (…). Wydobył z każdego Aktora jego specyficzną osobowość i już od tej pory Zosia Samosia, Pani Trąbalska, Pan Hilary, Grześ, Pani Słowikowa, Pan Słowik, będą kojarzyć się z Aktorami z Powszechnego. Ja, mama, polecam dla wymagających Rodziców. Zaskakująco piękne przedstawienie. Mój syn kiedy wyszedł z Teatru Powszechnego, powiedział: „Mamo dziękuję, że mnie tu przyprowadziłaś”.
Mama Joanna, czasdzieci.pl
To prawda, że jest to spektakl dla najmłodszych i nadaje się, by wypuszczać za jego pośrednictwem pierwsze teatralne „koty za płoty”. Niektóre z dzieci zastygają z otwartą buzią zasłuchane w historię o upartej rzepce. Inne „podpowiadają” aktorowi, szepcząc z mamą w czwartym rzędzie wiersz o Grzesiu, co szedł przez wieś. Jednak nie można powiedzieć, że jest to spektakl tylko dla dzieci. Mnie, dorosłą, skłonił do kilku całkiem poważnych refleksji.
Katarzyna Jakóbik, MGZN