Iwona, księżniczka Burgunda
- premiera — 19 listopada 1983
- miejsce — Scena Duża
obsada
- Mariusz Benoit – Książę Filip
- Mirosława Dubrawska – Król Ignacy
- Krystyna Froelich – Ciotka Iwony
- Andrzej Grąziewicz – Kanclerz / Wielki Sędzia
- Jadwiga Jankowska-Cieślak – Iwona
- Aleksander Machalica – Książę Filip
- Grażyna Marzec – Dama dworu
- Wiesława Mazurkiewicz – Ciotka Iwony
- Anna Mozolanka – Dama dworu
- Małgorzata Pieczyńska – Iza / Dama dworu
- Krzysztof Pieczyński – Cyryl
- Andrzej Piszczatowski – Marszałek
- Maria Robaszkiewicz – Iza
- Zygmunt Sierakowski – Walenty
- Marek Skup – Cyprian
- Iwona Słoczyńska – Ciotka Iwony
- Maciej Szary – Innocenty
- Daria Trafankowska – Iwona
- Aleksander Trąbczyński – Cyprian
- Kanclerz / Wielki Sędzia – Andrzej Wykrętowicz
- Król Ignacy – Zbigniew Zapasiewicz
- Ryszard Żuromski – Wielki Sędzia
twórcy
- reżyseria – Zygmunt Hübner
- scenografia – Jan Banucha
nagrody
- Na XXIV Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych w 1985 Zbigniew Zapasiewicz został uhonorowany nagrodą publiczności za najlepszą rolę męską.
multimedia
recenzje
- Jest to przedstawienie bardzo inteligentnie wyreżyserowane. Spektakl klarowny, a wieloznaczny. Wierny Witoldowi Gombrowiczowi, choć wierność ta wydaje się raczej przerwrotna: obraz, który widzimy w teatrze zdaje się mówić więcej - i jakby na nieco inny temat - niż tekst Gombrowicza. Wyeksponowanie postaci Walentego - a sztuka daje taką możliwość interpretacji - stwarza zupełnie inną perspektywę. Przedstawienie to, zrealizowane przez Zygmunta Hübnera, należałoby polecić głównie kandydatom na reżyserów, a i praktykującym reżyserom także. Może ono bowiem stanowić pomoc dydaktyczną w nauczaniu trudnej sztuki reżyserii.Bronisława Bielusiak, Razem
- Warto też sobie uzmysłowić, że taki jak u Hübnera Gombrowicz, autor zdegradowany w swej seminaryjno-uniwersyteckiej powadze, podany na surowo i bez intelektualnych przypraw, Gombrowicz zmysłowy, absurdalny, hałaśliwy, parodystyczny, nieodpowiedzialny, ten Gombrowicz może nie tak wiele mówić o swych pomysłach intelektualnych (znamy go z innych utworów, w lepszych wersjach), ale jakże wiele pokazuje kipiącej absurdem prawdy o naturze naszego życia!Stefan Treugutt, Teatr
w repertuarze
Wczytywanie...