Volpone
- reżyseria — Piotr Cieślak
- premiera — 27 sierpnia 1982
- miejsce — Scena Duża
obsada
- Bogusław Augustyn – Avocatore II, Pulcinella II
- Mariusz Benoit – Corvino
- Maciej Góraj – Avocatore III, Pulcinella III
- Andrzej Grąziewicz – Avocatore IV, Pulcinella IV
- Władysław Kowalski – Volpone
- Marian Krawczyk – Commandadore, Pulcinella VI
- Dorota Kwiatkowska – Celia
- Piotr Machalica – Mosca
- Anna Mozolanka – Castrone
- Andrzej Piszczatowski – Corbaccio
- Marek Skup – Bonario
- Maciej Szary – Nano
- Aleksander Trąbczyński – Notario, Pulcinella V
- Wiesław Wieremiejczyk – Avocatore I, Pulcinella I
- Jerzy Zelnik – Voltore
twórczynie i twórcy
- reżyseria – Piotr Cieślak
- przekład – Maciej Słomczyński
- scenografia – Paweł Dobrzycki
- muzyka – Krzysztof Majchrzak
- ruch sceniczny – Wojciech Misiuro
multimedia
fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawie
recenzje
- Siedzimy na sali i patrzymy jak upada prominent, dzięki jakim mechanizmom, dlaczego. Ten prominent jest co prawda rodem z teatru elżbietańskiego, a blisko spokrewniony z teatrem commedii dell'arte, ale dla nas jest zbój Volpone uniwersalnym prominentem. Reżyser to załatwił. Jest prolog, który wprowadza bardzo mocno w „dziś” tej farsokomedii. Są akcesoria współczesne na strojach renesansowych, jest wreszcie finał z telewizorem, z którego odczytuje się głośno wyroki na niecnego Volpone i jego komilitonów i współłotrów.Teresa Krzemień, „Tu i Teraz”
- Publiczność się bawi, rozgrzewana sztuką aktorską Władysława Kowalskiego, Mariusza Benoit i Piotra Machalicy, zachęcana także aluzjami do sytuacji poza teatrem (rozlepianie ulotek, uczta prominentów i temu podobne szczegóły). Publiczność się śmieje. Śmieje się też nowobogacki mieszczuch, choć to sztuka nie o sąsiadach, ale o nim. Słowem, ludyczna zabawa z nienatrętnym morałem.Tomasz Miłkowski, „Walka Młodych”
w repertuarze
Wczytywanie...