Pchła Szachrajka

multimedia

fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawiewięcej fotografii

recenzje

• Dowcip, inteligencja i polot przedstawienia w Powszechnym zachwycają dziecięcą publiczność. Po raz pierwszy aktorzy grają dla nich, a nie mizdrzą się, markując zabawę. Dzieci potrafią to docenić. Na jednym z przedstawień do uszu aktorów dobiegło westchnienie jakiegoś szczeniaka: „Wariaci!”.
  Ryszard Marek Groński, „Polityka”
• Za pomocą drobnych rekwizytów i elementów kostiumów, lecz przede wszystkim dzięki sugestywności gry aktorów, scena błyskawicznie przeobraża się z kawiarni w pociąg, z pociągu w salon tytułowej bohaterki, z salonu w ulicę itp. Nawiasem mówiąc, odniosłam wrażenie, że jeszcze lepiej od roześmianych dzieci bawią się ich rodzice: Anna Seniuk, jedna z najwspanialszych aktorek swego pokolenia – ofiarowała „Pchle Szachrajce” cały swój urok, temperament i dowcip, a Joanna Żółkowska i Mariusz Benoit dzielnie jej sekundują. Jest to oczywiście czysta zabawa – i literacka, i teatralna, ale jaka wspaniała!
  Irena Kellner, „Teatr”