Opowieści niemoralne
- premiera — 25 września 2021
- czas trwania — 185 min (w tym 2 przerwy)
- miejsce — Scena Duża
[Ostrzeżenie: Spektakl zawiera sceny nagości, seksu oraz przemocy seksualnej. Przeznaczony jest wyłącznie dla widzów od 18. roku życia]
***
„Opowieści niemoralne” to składający się z trzech autonomicznych części współczesny traktat stawiający pytanie o to, czy seksualność jest dzisiaj przestrzenią wolności czy zniewolenia.
I
Miłosierny Pan Bóg powiódł palcem po świecie i nazwał wszystko; i rodzinę, i dom i świat, a w nim dziesięć (do piętnastu) jasnych zasad, i to, jak w tym świecie być szczęśliwym, i jak się odżegnać od grzechu tego świata, o, jak pięknego świata.
II
Przedstawiamy opowieść o osobach, którym wszystko wolno, dla których najwspanialszą grą, najwyższą zasadą jest przekraczanie granic, omijanie zakazów, testowanie ograniczeń. To opowieść, w której nie tyle można czerpać przyjemność, ile MUSI się ją czerpać, a rachunki płaci zazwyczaj ktoś inny, bo ten świat jest piękny, o, jaki piękny.
III
Snujemy opowieść, w której świat zaczyna się od nowa, gdzie nie będzie miejsca na żadną przemoc i ranę. Każdy jest zdany sam na siebie, nawet jeśli chodzi o cielesną przyjemność, a może zwłaszcza jeśli o nią chodzi. Słońce wstaje samo i samo zachodzi, ten świat jest piękny, o, jaki piękny.
To opowieść o domu i rodzinie, o kinie, o teatrze, o naturze. Inspiracje dla scenariusza autorstwa Weroniki Murek i Jakuba Skrzywanka stanowiły filmy Waleriana Borowczyka, transkrypt rozprawy sądowej Stan Kalifornia vs. Roman Raymond Polański z marca 1977 roku oraz materiały dokumentalne dotyczące współczesnych fetyszy.
Czym dziś są dla nas obrazy prezentujące seks, w kraju, w którym wciąż jedynym szeroko akceptowalnym miejscem do rozmowy na ten temat jest konfesjonał?
***
W spektaklu wykorzystywane są efekt stroboskopowy (światło pulsujące z dużą częstotliwością) oraz dym sceniczny. Osoby wrażliwe na ten rodzaj efektów prosimy o zachowanie szczególnej ostrożności.
***
Matronat nad spektaklem objęła Fundacja Feminoteka
***
Weronika Murek i Jakub Skrzywanek o inspiracjach i strukturze spektaklu (rozmowa wideo): kliknij tutaj
Twórczynie i twórcy o pracy nad spekatklem: kliknij tutaj
obsada
twórcy
- reżyseria – Jakub Skrzywanek
- scenariusz – Weronika Murek, Jakub Skrzywanek
- dramaturgia – Weronika Murek
- scenografia i reżyseria światła – Agata Skwarczyńska
- kostiumy – Joanna Hawrot
- choreografia – Agnieszka Kryst
- reżyseria wideo – Ioann Maria
- muzyka – Konstanty Usenko
- konsultantki scen intymnych – Agnieszka Róż i Jewgienia Aleksandrowa
- asystentka reżysera – Karolina Kowalczyk
- asystentka scenografki – Sara Sulej
- inspicjentka – Sylwia Mączarowska
- konsultacje prawne – kancelaria DotLaw
- w scenariuszu wykorzystano fragment książki „Seks w wielkim lesie. Botaniczny przewodnik dla kochanków na łonie przyrody” autorstwa Łukasza Łuczaja
multimedia
recenzje
- Jakub Skrzywanek przypomina, że roszczenia względem kobiecego ciała tylko nieznacznie się zmieniają. O jego poprzednim spektaklu – „Mein Kampf” – w stołecznym Powszechnym pisały światowe media na czele z „Financial Times” i „New York Times”. Teraz, w tym samym miejscu, razem z nominowaną do Paszportów „Polityki” i Nike dramaturżką Weroniką Murek, stworzył niepokojący esej o seksualności. Wart tego, by było o nim jak najgłośniej. (...). Skrzywanek i Murek pokazują mechanizmy przemocy seksualnej, jednocześnie realnie jej przeciwdziałając. Objęte matronatem Fundacji Feminoteka „Opowieści niemoralne” to pierwszy polski spektakl powstały we współpracy z konsultantkami nagości. To również one podkreślały, jak ważne jest niefetyszyzowanie przemocy. (...). W tym manifeście o bezpieczeństwie, równości wobec prawa, końcu patriarchatu, nie ma łopatologicznych analogii, ani wymierzania łatwych ciosów Kościołowi. Uważni, stroniący od szarży aktorzy i aktorki oraz wieloznaczne, przeźroczyste kostiumy Joanny Hawrot, spod których wyglądają więzione w konserwatywnych normach ciała, składają się na ważną dyskusję o seksualności. Ta w obecnym świecie wciąż często przyjmuje formę krzywdzącego monologu.Dawid Dudko, Onet
- Do słynnych postaci polskiego kina odwołują się Weronika Murek i Jakub Skrzywanek w przedstawieniu „Opowieści niemoralne” (Teatr Powszechny w Warszawie). Przywołując głośny film „Dzieje grzechu” według Żeromskiego i postać jego reżysera Waleriana Borowczyka, a także wprowadzając na scenę Romana Polańskiego w dotkliwej rekonstrukcji gwałtu na nieletniej, twórcy proponują dojrzałą refleksję nad aktualnymi kwestiami seksualności i wolności. Kto myślał, że w Powszechnym gra się o tym w sposób jednoznaczny, ten się myli.prof. Dariusz Kosiński, „Tygodnik Powszechny”