Neron
- reżyseria — Wiktor Rubin
- premiera — 23 marca 2018
- czas trwania — 120 min (bez przerwy)
- miejsce — Scena Duża
„Neron (…) bardzo się troszczył o lud, musiał mu dostarczać rozrywki i dlatego urządził największe święto starożytności. Jak opowiada piękną prozą Tacyt, cesarz otworzył swoje ogrody na przyjęcie. Każdy, kto był kimś, przybył na ucztę: senatorowie, arystokracja, kronikarze przekazujący sobie plotki towarzyskie - cały wielki świat. Neron miał jednak kłopot: nie wiedział jak oświetlić tak ogromną przestrzeń, rozległe ogrody. Przyszedł mu do głowy pomysł: kazał sprowadzić przestępców i spalić ich, żeby zapewnić światło. (..). Dla mnie w tym wszystkim nie jest interesujący Neron, tylko jego goście. Kim byli zaproszeni przez Nerona ludzie?” (Martín Caparrós „Głód”, tłum. Marta Szafrańska-Brandt).
Ponad dwa tysiące lat temu moralność judeochrześcijańska mieszkała w katakumbach, był to inny świat: bez tabu i poczucia winy, jednak zachowujący hierarchie, wierzenia i obrzędy. Neron jako władca absolutny i jako absolutny artysta, miał totalną kontrolę nad nastrojem, charakterem i dynamiką ucztowania. Nie miał umiaru, jego występy trwały nawet dwanaście godzin, a apetyt był wciąż niezaspokojony, dbał o to, by rozkosze trwały jak najdłużej, dlatego ucztującym zawsze zapewniano m.in. dostęp do womitoriów oraz innych form relaksu i oczyszczenia.
Twórcy spektaklu zainspirowani współczesnymi technikami sprawowania władzy, podejmują próbę rekonstrukcji jednej z legendarnych uczt Nerona. Poprzez przywołanie najważniejszych dla niego wydarzeń i osób, Neron spróbuje znieść granicę między sztuką i byciem, aktorem i widzem, widowiskiem i spotkaniem.
Spektakl przeznaczony wyłącznie dla widzów od 18. roku życia. Znajdują się w nim sceny odwołujące się do seksu i przemocy, które mimo ironii i dosadnego humoru mogą budzić kontrowersje.
Spektakl wziął udział w 24. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
obsada
- Grzegorz Artman – Kapłan
- Jacek Beler – Sporus
- Klara Bielawka – Poppea Sabina
- Michał Czachor – Neron
- Grzegorz Falkowski – Serwiusz
- Anna Ilczuk – Messalina
- Magdalena Koleśnik – Oktawia
- Mateusz Łasowski – Markus
- Wojciech Rodak (gościnnie) – Młodzieniec
- Julian Świeżewski – Seneka
- Julia Wyszyńska – Agrypina
twórczynie i twórcy
- reżyseria – Wiktor Rubin
- tekst i dramaturgia – Jolanta Janiczak
- scenografia – Michał Korchowiec
- muzyka – Krzysztof Kaliski
- kostiumy – Hanna Maciąg
- reżyseria światła – Jacqueline Sobiszewski
- asystent reżysera – Wojciech Rodak
- inspicjenci – Kuba Olszak/Iza Stolarska
multimedia
recenzje
- Spektakl jest voyeurystyczną chwilami zabawą na kanwie teatru i polityki, zabawą w rozmywanie granic między prywatnym i publicznym, podszytą pytaniem o to, czy wszystko jest na sprzedaż.Agata Chałupnik, „Didaskalia” nr 145
- „Neron” z Teatru Powszechnego to jedno z najlepszych przedstawień Rubina (...). Rubin władzę nad spektaklem oddaje widzom. To oni, taktownie i z wdziękiem angażowani do narracji przez aktorów, skutecznie pracują na ten spektakl. A interakcje między sceną i publicznością wreszcie nie żenują, nie są wymuszone, w czym wielka zasługa aktorskich improwizacji. O dziwo, to one dają radość, przykuwają uwagę, może dlatego, że nie dążą za wszelką cenę do przekroczenia.Paweł Soszyński, dwutygodnik.com