Nastia

na podstawie opowiadania Władimira Sorokina
  • reżyseria — Jura Dzivakou
  • premiera — 7 kwietnia 2022
  • czas trwania — 80 min
  • miejsce — Scena Mała

„Nastia” to kontrowersyjne opowiadanie słynnego rosyjskiego pisarza, Władimira Sorokina, które ukazało się w zbiorze pt. „Uczta” w 2001 roku. Historia rozgrywa się na przełomie XIX i XX wieku i skupia się na tytułowej Nastii, 16-letniej szlachciance. Sorokin ukazuje wizję idyllicznego dworku Sablinów, którego mieszkańcy (przynajmniej oficjalnie) zawsze kierują się rozumem, troską i otwartością na drugiego człowieka. Jednak na skutek irracjonalnych wydarzeń i skrywanych tajemnic, podczas rodzinnej uczty wydanej z okazji szesnastych urodzin dziewczyny, dochodzi do niewyobrażalnej zbrodni, po której reszta biesiadników oddaje się filozoficznym dysputom… Utwór przesycony jest poczuciem absurdu i grozy.

Twórcy zastanawiają się, do czego mogą prowadzić wzajemna nienawiść i stereotypy oraz kultywowanie szkodliwych rytuałów przemocy. Chcą opowiedzieć o groźnych instynktach tkwiących w każdym z nas, które uwalniają się zazwyczaj w momentach kryzysowych. Pytają o granice obojętności na zło oraz możliwość buntu i ucieczki w sytuacji opresji.

Spektakl tworzą artyści z Białorusi, Polski oraz Ukrainy. Prezentacje odbywają się w języku rosyjskim z polskimi napisami. Część białoruskich twórców spektaklu po fali represji została zmuszona do opuszczenia swojej ojczyzny i obecnie przebywa w Warszawie na rezydencjach artystycznych w Teatrze Powszechnym oraz innych warszawskich teatrach.

Spektakl dla widzów od 16. roku życia.

***

Biogramy twórczyń i twórców spektaklu: tutaj

Wywiad z reżyserem oraz asystentką i producentką spektaklu w „Gazecie Wyborczej”: tutaj

Rozmowa z aktorem Mikalajem Stońką – podcast Radia Chillizet: tutaj

Rozmowa z Artemem Manuilovem na portalu teatralny.pl: tutaj

Rozmowa z reżyserem oraz asystentką i producentką spektaklu – podcast Radia TOK FM: tutaj

***

Pokazy szkicu scenicznego spektaklu odbyły się 3 i 4 grudnia 2021 r., a pokazy work in progress 4, 5 i 6 marca 2022 r. Po pokazie 3 grudnia odbyła się debata pt. „Białoruski teatr i ruchy społeczne wobec kryzysu”. Nagranie debaty: tutaj.
Premiera pełnej wersji spektaklu: 7 kwietnia 2022 r.

***

Spektakl zrealizowany w ramach projektu „Jesteśmy z Wami”, dzięki dofinansowaniu z budżetu m.st. Warszawy.

obsada

  • Ekaterina Ermolovich (gościnnie)
  • Volha Kalakoltsava (gościnnie)
  • Natalia Lange
  • Artem Manuilov
  • Darya Novik (gościnnie)
  • Mikalaj Stońka (gościnnie)

twórczynie i twórcy

  • reżyseria – Jura Dzivakou
  • scenografia – Tatsiana Dzivakova
  • muzyka – Olga Podgaiskaya
  • wideo – Palina Kamarova
  • wiersz – Dmitri Ermalovich-Dashchynski
  • reżyseria dźwięku – Pavel Sinilo
  • tłumaczenie, edycja napisów i koordynacja współpracy – Szymko Michał
  • asystentka reżysera, producentka – Bazhena Shamovich
  • inspicjentka – Bazhena Shamovich

multimedia

fot. Marianna Kulesza

recenzje

  • Adaptacja kontrowersyjnego opowiadania słynnego rosyjskiego pisarza Władimira Sorokina. To autor, który od samego początku jest wrogiem obecnego rosyjskiego reżimu. Po inwazji Rosji na Ukrainę napisał wraz z innymi rosyjskimi artystami list otwarty, w którym sprzeciwiają się Putinowi i wzywają wszystkich obywateli Rosji do powiedzenia „NIE” wojnie, wydał też opublikowaną niedawno m.in. w „Wyborczej” analizę rządów Putina, którą uznaje za kontynuację średniowiecznej piramidy władzy absolutnej zapoczątkowanej przez cara Iwana Groźnego. Proputinowska młodzieżówka „Idący Razem” oskarżała Sorokina o szerzenie pornografii w książce „Błękitna słonina”, a prawosławna aktywistka Irina Wasina – o propagowanie kanibalizmu w opowiadaniu „Nastia”, które jest osią spektaklu w Teatrze Powszechnym.
    „Co Jest Grane”, „Gazeta Wyborcza”
  • To jest diagnoza przemocowego systemu, zainfekowanych nim ludzi, tchnąca prawdziwą grozą. I choć wygląda na to, że to śmiech i czarny humor miał w tej antysielance i dystopii zabijać, to jednak śmiech więźnie w gardle. Powstał więc spektakl piekielnie aktualny i niepokojący z dramatycznym pytaniem, z którym zmagają się twórcy i widzowie: jak długo ciągnąć się będzie za Rosją ta smuga przemocy i nienawiści, czy kiedykolwiek rozrzedzi się na tyle, że świat będzie mógł odetchnąć? Takie pytania snują się po głowie po tym hipnotycznym spektaklu, w którym wszyscy aktorzy dają z siebie wszystko, nie szczędzą sił i talentu, aby skupić uwagę widzów na tych pytaniach i wciąż zawisłym nad nami wszystkimi niebezpieczeństwem przystąpienia do uczty.
    Tomasz Miłkowski, AICT – sekcja polska Międzynarodowego Stow. Krytyków Teatralnych

w repertuarze

Wczytywanie...