Metoda na serce. Śledztwo
- premiera — 22 czerwca 2024
- czas trwania — 2 h i 40 min (w tym 1 przerwa)
- miejsce — Scena Duża
Dla jednej była szlifierką diamentów, dla drugiej przyjaciółką amerykańskich prawników, dla trzeciej słynną artystką. On z kolei był wpływowym prokuratorem, niekiedy szefem banku, a czasem po prostu ochroniarzem w supermarkecie… Głośna historia Agaty i Jana ma swój ciąg dalszy i wraca w spektaklu teatralnym.
„Czy kogoś zamordowano? Czy kogoś uprowadzono? Na podstawie jakiego paragrafu my mamy przyjechać?” – pytali policjanci. „Najbardziej niesamowita i nietypowa sprawa w mojej karierze detektywistycznej i policyjnej” – rozkładał ręce emerytowany szef CBŚ.
Spektakl śledczy w reżyserii Katarzyny Szyngiery, niedawnej laureatki Paszportu „Polityki”, powstaje na motywach pierwszego sezonu podcastu „Śledztwo Pisma”, którego autorem jest reporter Mirosław Wlekły.
„To ona była reżyserką! I scenarzystką jednocześnie” – domyśla się jedna z ofiar. A może tylko „wykonawczynią pewnego planu”?
A co jeśli znany psycholog kryminalny ma rację mówiąc, że „trzeba najpierw samemu to przeżyć, żeby w pełni zrozumieć”?
***
Spektakl rekomendowany widzom od 18. roku życia.
W spektaklu wykorzystywane są: dym sceniczny i efekt stroboskopowy (światło pulsujące z dużą częstotliwością). Osoby wrażliwe na te efekty prosimy o zachowanie szczególnej ostrożności.
***
Spektakl zrealizowany na motywach 1. sezonu podcastu „Śledztwo Pisma”. Więcej informacji: www.magazynpismo.pl
„Pismo” to niezależny projekt medialny. Publikuje literaturę faktu, literaturę piękną i obraz. Jako prawdopodobnie jedyna redakcja w kraju prowadzi weryfikację informacji we wszystkich treściach. Co miesiąc wydawany jest magazyn papierowy, który ma również swoją wersję cyfrową. „Pismo” to także treści audio: możliwość słuchania wszystkich tekstów, kanał podcastowy „Pismo do słuchania” i pierwszy polski reporterski serial podcastowy „Śledztwo Pisma”.
***
Wideo rozmowa z reżyserką i współautorem scenariusza o reportażu, podcaście i pracy nad spektaklem: tutaj
***
Wsparcie sponsorskie – Małgorzata Sztejter: www.sztejter.pl
Dziękujemy Państwu Małgorzacie i Piotrowi Noceń za wsparcie prac nad spektaklem.
obsada
- Karolina Adamczyk – Justyna
- Grzegorz Artman – Reporter
- Klara Bielawka – Córka
- Aleksandra Bożek – Agata
- Grzegorz Falkowski – Jan
- Mamadou Góo Bâ – Władysław
- Maria Robaszkiewicz – Centrum Pomocy Rodzinie
- Ewa Skibińska – Joanna
- Oskar Stoczyński – Syn, Potwór firana
- Julian Świeżewski – Fryzjer gwiazd, Profesor
twórcy
- reżyseria – Katarzyna Szyngiera
- tekst – Katarzyna Szyngiera, Mirosław Wlekły
- scenografia – Milena Czarnik
- muzyka – Jacek Sotomski
- kostiumy – Arek Ślesiński
- reżyseria światła – Paulina Góral
- operator – Michał Stajniak
- asystentka reżyserki – Aleksandra Matlingiewicz
- inspicjentka – Zuzanna Rucińska
realizatorzy filmu wykorzystanego w spektaklu:
reżyseria – Katarzyna Szyngiera; scenariusz: Mirosław Wlekły i Katarzyna Szyngiera; operator, światło – Michał Stajniak; dźwięk – Anna Lenarcik; scenografia – Milena Czarnik; montaż – Katarzyna Szyngiera, Ireneusz Grzyb; korekcja koloru – Jakub Matras; kostiumy – Arek Ślesiński; charakteryzacja – Anna Czyżykiewicz; script – Zuzanna Rucińska; kierowniczka planu i produkcji – Aleksandra Matlingiewicz; asystent operatora – Błażej Burski; catering – Liliana Filipiak; kierowca – Dariusz Łazarski; rekwizytor – Robert Kowalczyk; dyżurni planu – Sebastian Fabisiak, Karol Helewski; rola epizodyczna – Mirosław Wlekły
multimedia
recenzje
- Grająca Agatę Aleksandra Bożek buduje bohaterkę na wskroś perwersyjną i nieprzewidywalną. Jej śmiech i lodowate spojrzenie przerażają. Jest tak niepokojąca i perfidna, że siedząc w pierwszym rzędzie, odczuwam dyskomfort. Jan Grzegorza Falkowskiego bywa z kolei wycofany, niepozorny i małomówny. Jego twarz prawie nie zdradza emocji. Trudno jednoznacznie stwierdzić, czy z zimną krwią nawiguje całą sytuacją, obmyślając z dystansu kolejne intrygi, czy sam też w pewnym momencie stał się kolejną ofiarą Agaty. (…). Skibińska i Bożek stworzyły (…) doskonały duet, ukazujący stopniowe grzęźnięcie we wzajemnym emocjonalnym uzależnieniu. Im bardziej Agata symulowała ból, tym bardziej Joanna czuła się odpowiedzialna za jej stan. Odsunięty na bok Władysław był wobec tej relacji całkowicie bezsilny.Wiktoria Tabak, „Gazeta Wyborcza”
- Oparty na podcaście śledczym spektakl, opowiadający o psychopatycznej skłonności do konfabulacji, a nawet bardziej – o ludzkiej podatności na manipulację. Rozgrywa się w pomysłowej i nietypowej scenografii, okazuje się być mocnym eksperymentem formalnym. Jest w nim miejsce i na prawie godzinny film, i na monologi odgrywane daleko od sceny, i na niezwykłe rodzaje obecności. A także: bardzo poruszające, prawdziwe nagrania wspomnień ofiar przemocy psychicznej i fizycznej.Przemysław Gulda , Gulda Poleca, „Gazeta Wyborcza”