Grzyby
- reżyseria — Weronika Szczawińska, Piotr Wawer Jr
- premiera — 19 listopada 2022
- czas trwania — 70 min
- miejsce — Scena Mała
Co jakiś czas ludzie wymyślają nowy sposób na uratowanie zniszczonej Ziemi. Albo przynajmniej na uchronienie naszego gatunku przed skutkami naszego własnego, gwałtownego rozwoju. Najnowszym sojusznikiem stały się grzyby – istoty długo niedoceniane, wciąż nieco tajemnicze nawet dla nauki. Wykonują niewidzialną pracę, której znaczna część jest szalenie istotna dla podtrzymywania życia na naszej planecie. Ale czy to powód, aby obarczać je tak dużą odpowiedzialnością?
Czy grzyby naprawdę mogą rozłożyć nasze śmieci, unieszkodliwić nasze zanieczyszczenia, uratować nasze gleby przed erozją, dostarczyć nam alternatywnych materiałów budowlanych, uchronić nas przed rakiem, wyleczyć z depresji, złagodzić nasz lęk przed śmiercią i nauczyć nas empatii?
A może trochę zbyt wiele od nich oczekujemy?
Tak czy inaczej, mykologiczna mania już trwa: w nauce, popkulturze, modzie i sztuce. Przyłączamy się do niej – w spektaklu „Grzyby” zapraszamy do uczestnictwa w nowej formule terapii grupowej – mykoterapii. Nie traktujemy jej zupełnie serio – poważnie natomiast podchodzimy do lęków czwórki pacjentów, którzy pod kierunkiem terapeuty starają się nauczyć czegoś od nie-ludzkiej przyrody.
***
Uwaga: ze względu na zmieniający się w trakcie spektaklu układ scenografii, osoby, u których występują lęki klaustrofobiczne, proszone są o ostrożność. Więcej informacji udziela obsługa widowni. Ze względu na układ widowni, osoby spóźnione nie będą wpuszczane na salę.
***
Program spektaklu w wersji elektronicznej (PDF – kliknij na ikonę i pobierz):
***
Pokaz premierowy spektaklu odbył się w ramach Festiwalu Feminist Futures i jest częścią projektu Breaking the Spell. Więcej informacji: tutaj.
Kuratorka festiwalu: Marta Keil, we współpracy z Agatą Maszkiewicz i Grzegorzem Reske.
Producentka: Olga Kozińska.
Partnerzy: InSzPer (Instytut Sztuk Performatywnych), Komuna//Warszawa i Teatr Powszechny.
Projekt współprodukowany przez Residenz Schauspiel Leipzig, Müncher Kammerspiele, InSzper i Viernulvier w Gandawie.
***
Spektakl wziął udział w 29. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. W I etapie Konkursu spektakle oceniała Komisja Artystyczna w składzie: Jacek Sieradzki (przewodniczący), Dominik Gac, Andrzej Lis, Julia Lizurek, Wiesław Kowalski, Magdalena Rewerenda, Agata Tomasiewicz.
twórczynie i twórcy
- reżyseria – Weronika Szczawińska, Piotr Wawer Jr
- scenariusz – Weronika Szczawińska, Piotr Wawer Jr
- scenografia i kostiumy – Marta Szypulska
- ruch sceniczny – Agata Maszkiewicz
- asystentka reżyserów – Marta Szlasa-Rokicka
- konsultacje mykologiczne – Marta Wrzosek
- nagranie muzyki – Aleksandra Gryka
- konsultacje terapeutyczne – Dobrawa Borkała
- inspicjentka – Sandra Milošević
- obserwacja uczestnicząca – Katarzyna Tokarska-Stangret
multimedia
recenzje
- Pomimo dyskursywnych nieścisłości i formalnej zachowawczości „Grzyby” wciąż są angażującym, zabawnym i świetnie zagranym spektaklem. O jego sile stanowią przede wszystkim sprawnie rozpisane dialogi i ostry jak brzytwa aktorski timing, który niemal zawsze idealnie wydobywa komizm sytuacji i charakterów.Bartosz Dołotko, „Czas Kultury”
- Komediowy sposób opowiadania historii jest rozluźniający, dzięki czemu łatwiej przyjmujemy zaproszenie do uczestnictwa (...). Częste wybuchy śmiechu widzów i widzek (są to zwłaszcza reakcje na rewelacyjną kreację Stoczyńskiego, który staje się karykaturą instagramowego szamanizmu i wiedźmiarstwa) działają kojąco, bo chociaż spektakl jawnie wyśmiewa kult grzybów i psylocybiny, wskazuje też, że ta próba nawiązania kontaktu z nieludzkimi organizmami może być twórcza, jeśli tylko spojrzymy na nie poza kategoriami ludzkiej użyteczności (...). Twórcy i twórczynie zwracają też uwagę na to, jak mało wiemy o tych istotach (...) i jak łatwo popadamy w kult tych nieludzkich bytów (...). Spektakl, krótki i prosty, a przy tym bardzo zabawny, nie wytyka nam niedociągnięć w zakresie mykologii (chociaż powstał w konsultacji z mykolożką Martą Wrzosek); jest próbą skonfrontowania się ze zbyt powierzchowną fascynacją, z nowym fenomenem kultury popularnej, zbyt banalnym „powrotem do natury”.Weronika Nogawiecka, „Didaskalia”