Diabły

inspirowane motywami z opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza pt. „Matka Joanna od Aniołów”
  • premiera — 7 grudnia 2019
  • czas trwania 90 min
  • miejsceScena Duża

„Kobiety są błędem natury... z tym ich nadmiarem wilgoci i ich temperaturą ciała świadczącą o cielesnym i duchowym upośledzeniu... są rodzajem kalekiego, chybionego, nieudanego mężczyzny... Pełnym urzeczywistnieniem rodzaju ludzkiego jest mężczyzna”.

Te słowa św. Tomasza mogłyby stać się mottem krucjaty, jaką od dwóch tysięcy lat Kościół katolicki prowadzi przeciw kobietom. Twórczynie i twórcy spektaklu śledzą źródła, przejawy i konsekwencje tej niezakończonej, a w Polsce ostatnich lat wręcz przybierającej na sile, ofensywy. Opowieść o opętanych i egzorcyzmowanych mniszkach jest pretekstem do badań długich dziejów kolonizacji kobiecego ciała, represjonowania seksualności, piętnowania odmienności i narzucania sztywnych ról płciowych.

W spektaklu wypowiedzą się między innymi: Ojcowie Kościoła, Matki Joanny oraz diabły, które podobno zamieszkały w ich ciałach i mózgach. A przede wszystkim: współczesne kobiety i mężczyźni, którzy – chcąc albo i nie chcąc – biorą udział w rzekomo obronnej wojnie kulturowej przetaczającej się przez Polskę i Europę; wojnie zadeklarowanej przez Kościół i polityków.

Jaką rolę w tej walce przypisano każdej i każdemu z nas? Na którą z ról, świadomie lub nie, się godzimy? W jakim stopniu jesteśmy zmuszeni stać na straży patriarchatu?

*** 

Spektakl wyłącznie dla widzów od 18. roku życia.
Zawiera sceny odnoszące się do zachowań seksualnych i przemocy, a także tematyki religijnej, które pomimo ich satyrycznego charakteru mogą być uznane za kontrowersyjne.

***

Spektakl realizowany w ramach IV edycji Festiwalu Sztuki i Społeczności Miasto Szczęśliwe.

***

25 stycznia 2020 r. po spektaklu „Diabły” odbyła się debata pt.: „Kobieta, czyli diabeł” z udziałem Marty Abramowicz, Agnieszki Błońskiej, Agnieszki Graff i Joanny Wichowskiej. Więcej informacji i nagranie debaty: tutaj.

***

Spektakl był nominowany do nagrody WDECHY 2020 redakcji „Co Jest Grane. Gazety Wyborczej”, za: „Mocny głos kobiet w teatrze. Za dowcipne przedstawienie z pogranicza politycznego manifestu, brawurowego feministycznego kabaretu i ostrego aktywistycznego performance’u”.

twórcy

  • reżyseriaAgnieszka Błońska
  • scenariusz i dramaturgiaJoanna Wichowska
  • scenografiaRobert Rumas
  • choreografiaNina Chyżna
  • projekcje wideo i światłoArtur Sienicki
  • kostiumyArek Ślesiński
  • opracowanie muzyczneAgnieszka Błońska, Oksana Czerkaszyna, Arkadiusz Brykalski, Karolina Adamczyk
  • asystentka reżyserkiKrystyna Bednarek
  • inspicjentkaBarbara Sadowska

multimedia

fot. Magda Hueckel

recenzje

  • To nie jest adaptacja „Matki Joanny od Aniołów”, choć korzysta z opowiadania Iwaszkiewicza, ale sugestywna, interaktywna gra Agnieszki Błońskiej o trwającej od wieków opresji kobiet, której patronuje Kościół katolicki. Teatr wydaje walkę potępieniu cielesności i próbom zaniechania edukacji seksualnej.
    Tomasz Miłkowski, „Dziennik Trybuna”
  • Reżyserka Agnieszka Błońska bierze na warsztat „Matkę Joannę od Aniołów”, głośne opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza o rzekomych opętaniach zakonnic w prowincjonalnym klasztorze na wschodzie dawnej sarmackiej Rzeczpospolitej. W Teatrze Powszechnym powstało dowcipne przedstawienie z pogranicza politycznego manifestu, brawurowego feministycznego kabaretu i ostrego aktywistycznego performance'u.
    Witold Mrozek, „Gazeta Wyborcza”

w repertuarze

Wczytywanie...