Białe małżeństwo

multimedia

fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawiewięcej fotografii

recenzje

• Aktorzy bardzo dobrze wpisują się w tę przestrzeń sceniczną, a co więcej – koncepcję przedstawienia rozgrywaną z ironicznym dystansem, ale bez tanich farsowych chwytów. Dzięki temu postacie są wiarygodne, choć okolone lekkim przymgleniem przesady, niedosłownością – służy temu nawet nieco rozproszone światło, które wydobywa postaci z mroków sypialni (i zakamarków podświadomości jednocześnie).
  Tomasz Miłkowski, „Trybuna”
• Wiśniewski ominął wszelkie rafy (dosadności, obłudy, moralizatorstwa, efekciarstwa) i zrobił spektakl piękny, zajmujący i dojrzały. (...). Wysmakowane plastycznie (scenografia Jana Kozikowskiego), dopełnione ruchomymi, bardzo plastycznymi obrazami (ruch sceniczny Leszek Bzdyl), świetnie zagrane przez wszystkich aktorów, utrzymane w aurze melancholii, przemijania i erotyki, jest tak głębokie, jak i dowcipne.
  Iza Natasza Czapska, „Życie Warszawy”