Bel-Ami i jego sobowtór

multimedia

fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawiewięcej fotografii

recenzje

• „Bel-Ami i jego sobowtór” jest po części adaptacją powieści Maupassanta, po części wyobrażeniem jego życia psychicznego, po części dysputą o literaturze. Jako adaptacja wyróżnia się zręcznością, jako analiza osobowości twórcy broni się przed schematem biografii z niezłym skutkiem. (...). Przedstawienie w Teatrze Powszechnym, który zafundował włoskiemu autorowi światową prapremierę – (...) starał się uzasadnić pomysł sztuki, wiążąc Maupassanta z Bel Ami i czyniąc tego ostatniego projekcją jego myśli.
  Elżbieta Wysińska, „Kultura”
• Bel-Ami to postawa wobec życia, to filozofijka Feliksów Kurllów i rodzimych Nikodemów Dyzmów. Tylko że różna jest ich społeczna funkcja literacka. Maupassant napisał swego Bel-Ami nie dla „rekompensaty” własnej – na czym zbudował sztukę włoski pisarz (...), lecz w klasycznym wręcz sensie pour epater le bourgeois, by wstrząsnąć tym sytym, tępym i zadowolonym z siebie i nieświadomym tej przerażającej pustki francuskim bourgeois drugiej połowy XIX wieku.
  Stefan Polanica, „Słowo Powszechne”