Audiencja. Protest
- reżyseria — Feliks Falk
- premiera — 25 lutego 1989
- miejsce — Scena Duża
obsada
- Mariusz Benoit – Waniek
- Kazimierz Kaczor – Browarnik
- Władysław Kowalski – Staniek
twórczynie i twórcy
- reżyseria – Feliks Falk
- przekład – Andrzej Sławomir Jagodziński
- scenografia – Krzysztof Baumiller
nagrody
- Nagrodę Prezydenta miasta stołecznego Warszawy za najlepszą rolę męską w sezonie 1988/89 otrzymał Kazimierz Kaczor.
- Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza, przyznawaną przez miesięcznik Teatr za najlepszą rolę męską w sezonie 1988/89 otrzymał Kazimierz Kaczor.
multimedia
fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawie
recenzje
- Reżyser Feliks Falk jest przede wszystkim filmowcem. I tę proweniencję widać w stylistyce przedstawienia. Charakterystyczne jest dopracowanie każdego niuansu mimicznego, jak gdyby aktorzy grali przed kamerą, a nie przed widzem. Ta metoda, dzięki niewielkim rozmiarom sali Teatru Powszechnego, sprawdza się. Kazimierz Kaczor jako majster, Mariusz Benoit jako Vaniek – w „Audiencji” – oraz tenże sam Mariusz Benoit i Władysław Kowalski w „Proteście” dają prawdziwy koncert aktorski. Wirtuozeria każdego z nich – indywidualność Kaczora, subtelność Benoit, szarża Kowalskiego – znajduje osobny i nawzajem wzbogacający się wyraz.Krzysztof Głogowski, „Kierunki”
- Spektakl podejmuje problematykę niezależności twórczej, swobody wypowiedzi, stawia pytanie o granicę konformizmu, oportunizmu. O granice możliwego kompromisu dopuszczalnego w życiu społecznym. To bardzo interesujące i znakomicie aktorsko rozegrane przedstawienie. Żal że nie mógł zobaczyć go nieżyjący dyrektor Teatru Powszechnego, Zygmunt Hübner. To dzięki jego staraniom doszło do realizacji tego spektaklu.Temida Stankiewicz-Podhorecka, „Życie Warszawy”
w repertuarze
Wczytywanie...