Antygona
- reżyseria — Helmut Kajzar
- premiera — 16 czerwca 1982
- miejsce — Scena Duża
obsada
- Ewa Dałkowska – Antygona
- Krystyna Froelich – Królowa
- Maciej Góraj – Strażnik I
- Marian Krawczyk – Strażnik II
- Olgierd Łukaszewicz – Chór
- Grażyna Marzec – Domownica
- Wiesława Mazurkiewicz – Królowa
- Franciszek Pieczka – Kreon
- Krzysztof Pieczyński – Hajmon
- Bolesław Smela – Terezjasz
- Bogdan Szczesiak – Strażnik II
- Joanna Żółkowska – Ismena
- Ryszard Żuromski – Kreon
twórczynie i twórcy
- reżyseria – Helmut Kajzar
- scenografia – Jerzy Nowosielski
- muzyka – Piotr Moss
multimedia
fot. Renata Pajchel (z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawie); plakat: Jerzy Nowosielski
recenzje
- Helmut Kajzar mówi ustami Chóru: „Chcę, by przedstawienie to było snem”. Było. Wiele dręczącego snu. Cóż, teatr, jak chce autor, jest snem, z którego budzimy się z ulgą lub z żalem. Ze spotkania z jeszcze jedną wersją antycznej „Antygony” wynieśliśmy pamięć o królu Kreonie i jego schorzałym człowieczeństwie, i wspomnienie aury spektaklu, określonej przez muzykę i scenografię.Józef Szczawiński, „Słowo Powszechne”
- Prostota tego spektaklu jest zwodna: dłużej żyje w widzu, niż trwa na scenie. Sen natrętny zatem, ważny? Dla każdej ze stron tych, którzy utożsamiają się z Kreonem; tych, którzy trwają w stanie nieokreślonego zawieszenia pomiędzy przyznaniem racji jednej ze stron. (...). My, widzowie, milczymy wobec Antygony i wobec Kreona. Patrzymy na tragedię ofiary pierwszej i gorycz odejścia drugiego. Rzucono nam w oczy: jesteście świadkami Teatru.Teresa Krzemień, „Tu i Teraz”
w repertuarze
Wczytywanie...