Ach, jakże godnie żyli

  • reżyseria — Marcin Liber
  • premiera — 23 listopada 2019
  • czas trwania — 95 min
  • miejsce — Scena Mała

„Ach, jakże godnie żyli” to wędrówka do przeszłości teatru, która pozwala odnaleźć się w jego teraźniejszości. Przed laty Teatr Ósmego Dnia symbolizował twórczą wolność i polityczne zaangażowanie, artystyczną odwagę i bezkompromisowość, walkę z opresyjnym systemem i oddanie sztuce. Historia Ósemek zyskuje na scenie inne kolory i drugie życie – opowiedziana na nowo przez aktorów i aktorki Teatru Powszechnego, wspominana przez związanego z Teatrem Ósmego Dnia w swojej młodości reżysera Marcina Libera, staje się żywiołową opowieścią o miłości do sztuki i o twórczej pracy pamięci.

Na kanwie historii legendarnego poznańskiego Teatru Ósmego Dnia, twórcy spektaklu pytają o możliwość budowania małych wspólnot oraz rolę autorytetów i sztuki zaangażowanej. Gdzie przebiega granica pomiędzy wolnością osobistą a dostosowaniem się do systemu? Czy artysta powinien umierać za swoje idee na scenie, czy uprawiać ryzykowną grę z widownią i mecenasami?

Jak z tymi dylematami poradził sobie Molier, który zaczynał jako członek wędrownej, ubogiej trupy teatralnej, a później stał się klasykiem dla kolejnych pokoleń?

Tytuł nawiązuje do spektaklu „Ach, jakże godnie żyliśmy” Teatru Ósmego Dnia, którego premiera odbyła się w 1979 roku w Poznaniu. W kreacji zbiorowej wyreżyserowanej przez Lecha Raczaka zagrali m.in. Ewa Wójciak, Marcin Kęszycki, Tadeusz Janiszewski i Adam Borowski.

Spektakl zrealizowany w ramach IV edycji Festiwalu Sztuki i Społeczności Miasto Szczęśliwe.

obsada

twórczynie i twórcy

  • reżyseria – Marcin Liber
  • dramaturgia – Martyna Wawrzyniak
  • scenografia, kostiumy i reżyseria światła – Mirek Kaczmarek
  • muzyka – Filip Kaniecki
  • choreografia – Dominik Więcek
  • inspicjentka – Iza Stolarska

multimedia

fot. Magda Hueckel

recenzje

  • Spektakl w Teatrze Powszechnym w Warszawie to nie jest hermetyczne przedstawienie li tylko dla biografów i amatorów Ósemek. Reżyserowi udała się sztuka w dzisiejszych czasach niebywała. Stworzył dobry, stroniący od egocentrycznej maniery spektakl o miłości do teatru. Często na geście tak grubym, że publiczność – proszę wybaczyć frazeologizm grafomański, lecz w tym szaleństwie jest metoda – pękała ze śmiechu.
    Radosław Korzycki, „Dziennik Gazeta Prawna”
  • Spektakl poświęcony poznańskiemu Teatrowi Ósmego Dnia, grupie radykalnej pod względem politycznym i estetycznym. Reżyser i dramaturżka Martyna Wawrzyniak stworzyli opowieść sprawnie balansującą między dokumentem a bardzo osobistymi zwierzeniami, między nieco hermetycznym autotematyzmem, a uniwersalnymi pytaniami o sens walki, sztuki, teatru i życia. Energia aktorów momentami wręcz rozsadza tę opowieść, a takie sceny jak wykład Jerzego Grotowskiego czy podróż małym Fiatem z ubekiem, są bardzo mocne i prześmieszne jednocześnie.
    Przemysław Gulda, „Gazeta Wyborcza. Gdańsk”, guldapoleca

w repertuarze

Wczytywanie...