Żelazna konstrukcja

multimedia

fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawiemore photos

reviews

• „Żelazna konstrukcja” jest miłym rozczarowaniem. Ostatnio polski dramat współczesny ciężko okulał. Sztuki cierpiętnicze wywołują rumieniec wstydu. Komedie są mało śmieszne. Wojtyszko obiecał farsę. Słowa dotrzymał. Przedstawienie budzi huragany śmiechu. Nie jest to jednak śmiech bezmyślny. Przez scenę przewija się współczesna Polska i jej mieszkańcy z konglomeratem najzabawniejszych i najgorszych cech: wygórowanych ambicji przy braku możliwości ich realizacji, arcypolskiego „zastaw się, a postaw się”, życzeniowego myślenia, ksenofobii i kompleksu Ameryki, pazerności i nieokrzesania.
  Tomasz Mościcki, „Życie” 03.1998
• W czasach, gdy zewsząd słychać narzekania na słabość polskiej dramaturgii współczesnej i brak utworów tzw. lżejszych gatunków, prapremiera Żelaznej konstrukcji Macieja Wojtyszki w Teatrze Powszechnym jest wydarzeniem samym w sobie. (...). Polska rzeczywistość przysparza wielu powodów do śmiechu i dobrze, ze po Marku Rębaczu i Jerzym Niemczuku dostrzegł to również Maciej Wojtyszko. Dobrotliwie drwi z naszych wad i współczesnych obsesji w myśl Gogolowskiej sekwencji, że śmiejemy się z samych siebie.
  Jacek Wakar, „Życie Warszawy” 19.03.1998