Sprawa Dantona
- reżyseria — Andrzej Wajda
- premiere — 25 january 1975
- place — Big Stage
Spektakl był pokazywany w TV jugosłowiańskiej w 1976 roku.
Program spektaklu (kliknij na ikonę – pobierz; lepsza jakość w archiwum Teatru):
obsada
- Mariusz Benoit – Komisarz I, Merlin, Vadier
- Tadeusz Białoszczyński – Fabre
- Jerzy Bogajewicz – Fryzjer Robespierre'a/Panis
- Janusz Bukowski – Blondyn, Vadier
- Piotr Cieślak – Inteligent/Herman
- Ewa Dałkowska – Kobieta I
- Mirosława Dubrawska – Gospodyni
- Edmund Fetting – Philippeaux
- Aleksander Ford – Drukarz/Freron
- Maciej Góraj – Billaud
- Andrzej Grąziewicz – Westermann, Woźny, Chaumette, Dozorca więzienia
- Leszek Herdegen – Collot
- Jan Jeruzal – Inwalida/Amar
- Kazimierz Kaczor – Murarz/Bourdon
- Edmund Karwański – Philippeaux/Lindet
- Elżbieta Kępińska – Eleonore
- Jerzy Kleyn – Piekarz
- Władysław Kowalski – Saint Just
- Gabriela Kownacka – Louise
- Piotr Krasicki – Merlin
- Edward Lach – Żołnierz I
- Gustaw Lutkiewicz – Legendre
- Marta Ławińska – Madeleine
- Olgierd Łukaszewicz – Camille Desmoulins
- Krzysztof Majchrzak – Delacroix/Lindet
- Grażyna Marzec – Kobieta I/Lucille
- Wiesława Mazurkiewicz – Kobieta II
- Kazimierz Meres – Fabre
- Zbigniew Mich – Żołnierz II/Chaumette
- Rafał Mickiewicz – Skazaniec
- Konrad Morawski – Fabre
- Bronisław Pawlik – Danton
- Franciszek Pieczka – Westermann
- Andrzej Piszczatowski – Szpicel/Herault
- Wojciech Pszoniak – Robespierre
- Maciej Rayzacher – Komisarz II/Barere
- Anna Seniuk – Kobieta II
- Jan Tadeusz Stanisławski – Sekretarz
- Andrzej Szalawski – Fouquier
- Maciej Szary – Fryzjer
- Aniela Świderska – Dama
- Mariusz Świgoń – Woźny/Dozorca więzienia
- Andrzej Wasilewicz – Woźny/Dozorca więzienia
- Izabela Wilczyńska – Gospodyni
- Marian Wiśniowski – Student/Chaumette/Herman
- Andrzej Wykrętowicz – Carnot
- Piotr Zaborowski – Billaud/Sekretarz, Student
- Stanisław Zaczyk – Delacroix
- Joanna Żółkowska – Louise
twórczynie i twórcy
- reżyseria – Andrzej Wajda
- scenografia – Andrzej Wajda, Krystyna Zachwatowicz
- kostiumy – Krystyna Zachwatowicz
nagrody
- I nagroda zespołowa dla Teatru Powszechnego i nagrody indywidualne XV Kaliskich Spotkań Teatralnych dla Andrzeja Wajdy za reżyserię oraz Bronisława Pawlika, Wojciecha Pszoniaka i Władysława Kowalskiego za kreacje aktorskie.
- Główna Nagroda - Laur Koryfeusza - dla Teatru Powszechnego i nagrody indywidualne I Opolskich Konfrontacji Teatralnych Klasyka Polska w 1975 roku dla Andrzeja Wajdy, Krystyny Zachwatowicz, Bronisława Pawlika, Wojciecha Pszoniaka, Władysława Kowalskiego, Elżbiety Kępińskiej, Edmunda Fettinga, Leszka Herdegena, Olgierda Łukaszewicza i Stanisława Zaczyka.
multimedia
fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawie
reviews
- Sztuka niespełna trzydziestoletniej autorki to przede wszystkim dramat racji intelektualnych, historiozoficznych, w drugim planie moralnych. (...). Spór Dantona z Robespierre'm to dla autorki nie tylko dramatyczna konfrontacja postaw ludzkich, lecz historyczna konfrontacja dwóch idei, dwóch odmiennych poglądów na istotę rewolucji. (...). Zdumiewające jest u tak młodej autorki psychologiczne bogactwo postaci i filozoficzna zawartość ich sporów. Żaden z bohaterów „Sprawy” nie jest postacią schematyczną, żadna z długich dysput nie jest pustosłowiem. (...). Dramat jest tak skonstruowany i napisany, że bije z niego potęga i rozmach czasów, których dotyczy.Maciej Karpiński, „Radar”
- Danton i Robespierre. Tocząca się między nimi walka o władzę jest równocześnie walką o utrwalenie czy uratowanie rewolucji, prowadzoną według różnych taktyk i strategii politycznych. (...). Sztuka Przybyszewskiej ma ogromny ładunek dramatyczny, choć rozłożony w rozciągłym, miejscami zahaczającym o publicystykę, tekście, z którego dopiero teatr i reżyser mogą wykroić przedstawienie. (...). Wajda zabrał się do „Sprawy Dantona” niejako wbrew swoim upodobaniom teatralnym. Zrezygnował z widowiskowości i dynamizmu, ograniczył się do klarownego wydobycia myśli i wyeksponowania konfliktu postaw rewolucyjnych. Pod tym względem przedstawienie głęboko porusza – oczywiście widza, który w teatrze lubi myśleć.August Grodzicki, „Życie Warszawy”
repertoire
Wczytywanie...