Śluby panieńskie

Aleksander Fredro

Przedstawienie przygotowano na jubileusz 50-lecia pracy artystycznej Andrzeja Łapickiego.

obsada

Na XX Opolskich Konfrontacjach Teatralnych - Klasyka Polska 1995 - Indywidualną Nagrodę Główną zdobył Andrzej Łapicki (za reżyserię i rolę Radosta), Nagrodę za rolę Anieli - Justyna Sieńczyłło, za scenografię - Łucja Kossakowska, a wyróżnienie Beata Ścibakówna.

fot. Renata Pajchel; z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawie

Bardzo dobre przedstawienie! Jakże ten Łapicki czuje Fredrę! Wiersz płynie gładko, tempo fantastyczne, średniówka na swoim miejscu, pointy wybrzmiewają, a aranżowane dowcipy sytuacyjne dodają słowom nowych sensów. Oglądajcie sami, prowadźcie dzieci i wnuki. Mało kto już tak Fredrę wodzi – ze znawstwem, szacunkiem, finezją, a zarazem tym cudownym poczuciem dystansu wobec umowności i teatralnej konwencji.
Ewa Zielińska, „Kurier Polski”
Dawno nie oglądałam tak udanej fredrowskiej scenografii. Łucja Kossakowska jest tu również mistrzynią kostiumu, po mistrzowsku zderza faktury i kolory tkanin. Koronki, jedwabie, sukna; perłowe szarości i „pudrowane” beże, żółcie, błękity, róże. Stroje damskie i męskie utrzymane są w pastelowej gamie barw, wypracowane w kroju i detalach, jednocześnie bardzo eleganckie. Dobry gust od pierwszej minuty określa te „Śluby” – komedię miłości, którą zamknie „idylla szczęśliwych serc”.
Barbara Osterloff, „Teatr”