Immoral stories

  • director — Jakub Skrzywanek
  • premiere — 25 september 2021
  • duration — 185 min
  • place — Big Stage

[The show is only for people 18 and older. It contains scenes of nudity, sex, and sexual assault.] 

***

Immoral stories is a modern treaty consisting of three autonomous parts, that puts forward a question if nowadays sexuality is a space of freedom or enslavement.

I
Merciful God led his finger across the world and named everything; family, home, and the world, and in it ten (up to fifteen) clear rules about how to be happy in said world, and how to say goodbye to the sins of this world, oh, what a beautiful world.

II
We present a story about people that can do whatever they want, for whom the greatest game, the highest rule is to break the rules, to evade bans, to test limitations. It is a story, in which you can’t really get pleasure, you MUST get it, and the bills are paid by someone else, because this world is beautiful, oh, so beautiful.

III
We present a story, in which the world begins anew, where there is no place for violence and hurt. Every person is on their own, even when it comes to physical pleasure, or maybe especially when it comes to it. The Sun raises by itself and sets by itself, this world is beautiful, oh, so beautiful.

This is a story about a house and a family, about theatre, about nature. The authors of the script, Weronika Murek and Jakub Skrzywanek, were inspired by Walerian Borowczyk’s movies, a transcript from the court case of California vs. Roman Raymond Polański from March 1997, and documents regarding modern-day fetishes.

What are pictures presenting sex for us today, in a country where the only widely accepted place for a conversation about it, is a confessional?

***

The show uses strobe lighting (a light pulsating with a high frequency) and stage smoke. People sensitive to these kinds of effects are asked to be particularly careful.

cast

creatives

  • director – Jakub Skrzywanek
  • script – Weronika Murek, Jakub Skrzywanek
  • dramaturgy – Weronika Murek
  • set designer and lighting director – Agata Skwarczyńska
  • costumes – Joanna Hawrot
  • choreography – Agnieszka Kryst
  • video – Ioann Maria
  • music – Konstanty Usenko
  • intimacy consultants – Agnieszka Róż i Jewgienia Aleksandrowa
  • director's assistant – Karolina Kowalczyk
  • set designer's assistant – Sara Sulej
  • stage manager – Sylwia Mączarowska
  • legal consultations – kancelaria DotLaw
  • the script uses a fragment of the book "Sex in the Big Forest. A Botanical Guide for Lovers in the Bosom of Nature" by Łukasz Łuczaj

multimedia

PH Magda Hueckel

reviews

  • Jakub Skrzywanek przypomina, że roszczenia względem kobiecego ciała tylko nieznacznie się zmieniają. O jego poprzednim spektaklu – „Mein Kampf” – w stołecznym Powszechnym pisały światowe media na czele z „Financial Times” i „New York Times”. Teraz, w tym samym miejscu, razem z nominowaną do Paszportów „Polityki” i Nike dramaturżką Weroniką Murek, stworzył niepokojący esej o seksualności. Wart tego, by było o nim jak najgłośniej. (...). Skrzywanek i Murek pokazują mechanizmy przemocy seksualnej, jednocześnie realnie jej przeciwdziałając. Objęte matronatem Fundacji Feminoteka „Opowieści niemoralne” to pierwszy polski spektakl powstały we współpracy z konsultantkami nagości. To również one podkreślały, jak ważne jest niefetyszyzowanie przemocy. (...). W tym manifeście o bezpieczeństwie, równości wobec prawa, końcu patriarchatu, nie ma łopatologicznych analogii, ani wymierzania łatwych ciosów Kościołowi. Uważni, stroniący od szarży aktorzy i aktorki oraz wieloznaczne, przeźroczyste kostiumy Joanny Hawrot, spod których wyglądają więzione w konserwatywnych normach ciała, składają się na ważną dyskusję o seksualności. Ta w obecnym świecie wciąż często przyjmuje formę krzywdzącego monologu.
    Dawid Dudko, Onet
  • Do słynnych postaci polskiego kina odwołują się Weronika Murek i Jakub Skrzywanek w przedstawieniu „Opowieści niemoralne” (Teatr Powszechny w Warszawie). Przywołując głośny film „Dzieje grzechu” według Żeromskiego i postać jego reżysera Waleriana Borowczyka, a także wprowadzając na scenę Romana Polańskiego w dotkliwej rekonstrukcji gwałtu na nieletniej, twórcy proponują dojrzałą refleksję nad aktualnymi kwestiami seksualności i wolności. Kto myślał, że w Powszechnym gra się o tym w sposób jednoznaczny, ten się myli.
    prof. Dariusz Kosiński, „Tygodnik Powszechny”

repertoire

Wczytywanie...