Tutam

multimedia

fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawiewięcej fotografii

recenzje

• Ona i on stanowią obsługę małej kawiarenki, ona i on stanowią także parę gości – stałych bywalców tego lokaliku. Oboje grają i na scenie, i za sceną, oboje w ułamkach sekund zmieniają nie tylko ubrania, lecz i timbre głosu, sposób mówienia, wyraz twarzy, w mgnieniu oka stają się innymi osobowościami, stojącymi na różnym poziomie intelektualnym, mającymi różne pragnienia i różne szanse realizacji życiowych aspiracji. I znowu – technika aktorska, chwilami olśniewająca (jak choćby w brawurowej scence z wyłamywaniem palców będącym wynikiem namiętnego uczucia), znowu tłum na małej sali Powszechnego i znowu owacja.
  Lucjan Kydryński, „Przekrój”
• Sytuacja zmienia się co i rusz. Na przodzie ustawiono dwa stoliki, przy których goście prowadzą swój nieco salonowy flirt. Tu też pojawiają się kelner i kelnerka, nigdy z zamówieniem, ale zawsze ze swoją refleksją. Ich miejscem właściwym jest zaplecze. Znajduje się ono za matową szybą z wystawionymi pustymi butelkami po alkoholu. Tam toczą swoje trywialne rozmówki i kłótnie. Wszystko to zgrabnie zostało wyreżyserowane przez Marka Sikorę (...).
  Wojciech Majcherek, „Teatr”