Strach zżerać duszę

na podstawie filmu Rainera Wernera Fassbindera
  • reżyseria — Agnieszka Jakimiak
  • premiera — 19 grudnia 2017
  • czas trwania — 85 min
  • miejsce — Scena Mała

„Szczęście nie zawsze jest radosne” – to motto filmu o historii miłosnej młodego imigranta i starszej sprzątaczki, który w latach siedemdziesiątych wywołał zamęt w Niemczech. W Polsce XXI wieku szczęście, dobrobyt i spokój cały czas stanowią synonim godnego życia, ale rzadko zadajemy sobie pytanie: czyim kosztem jest nam dobrze i wygodnie?

„Strach zżerać duszę” to tragikomiczna opowieść o społeczeństwie, które tak dobrze czuje się we własnym, zamkniętym gronie, że za wszelką cenę usunie z horyzontu wszystkich, którzy nie wpisują się w jednolity krajobraz. To także portret naszych uprzedzeń, które bywają kuriozalne i śmieszne, przesadzone i absurdalne. Być może w chwili, w której śmiejemy się ze społecznych tabu, śmiejemy się tak naprawdę z nas samych – i być może ten śmiech bywa oczyszczający.

***

Spektakl zrealizowany w ramach projektu Czwarta Generacja, którego kuratorkami były: Agnieszka Jakimiak, Marta Keil i Iwona Nowacka. Projekt zrealizowany dzięki wsparciu Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej i Goethe-Institut w Warszawie.

Partnerzy: Schauspielhaus Bochum oraz Ringlokschuppen Ruhr w Mülheim. Koordynacja projektu: Jakub Olszak.

W ramach projektu, 10 grudnia 2017 r. odbyła się debata z udziałem Aliny Czyżewskiej, aktorki i aktywistki, Katarzyny Tubylewicz, pisarki i tłumaczki, autorki książki „Moraliści. Jak Szwedzi uczą się na błędach i inne historie”, Matthiasa Frensego, dyrektora Ringlokschuppen Ruhr w Müllheim oraz Sashy Kölzowa, dramaturga Schauspielhaus Bochum. Spotkanie poprowadziła Marta Keil.

obsada

twórczynie i twórcy

  • reżyseria – Agnieszka Jakimiak
  • dramaturgia, scenografia, światła, wideo – Mateusz Atman
  • przekład – Iwona Nowacka
  • choreografia – Agata Maszkiewicz
  • muzyka – Łukasz Jędrzejczak
  • asystentka reżyserki i scenografa – Emilia Korsak
  • kuratorka – Marta Keil
  • produkcja – Kuba Olszak
  • inspicjentka – Barbara Sadowska

multimedia

fot. Magda Hueckel

recenzje

  • Jakimiak pod lupę bierze mechanizm społecznego ucisku i analizuje brak szacunku dla mniejszości. W niemal jednolitym narodowościowo i wyznaniowo kraju, „obcym” staje się nie tylko imigrant, ale też osoba preferująca inny styl życia, o różnych od ogółu poglądach. (...) Źródło problemu tkwi w zaburzonej komunikacji, egocentryzmie, braku szacunku wobec bliźniego. Jeśli nie otworzymy się na drugiego człowieka, podziały społeczne będą się nasilać, a strach przed „innością” będzie zżerał nasze dusze...
    Marta Żelazowska, e-teatr - Nowa Siła Krytyczna
  • Cel użycia konwencji absurdu jest jasny – to sprawdzian. Eksperyment mający określić jak daleko sięga nasza świadomość. (...) podąża nurtem badawczym; zwiększa natężenie, tempo, przekracza własne granice. Dzięki temu oddziałuje w dwojaki sposób: atrakcyjnie zabawny wznieca śmiech, buduje poczucie dystansu, wygody, bezpieczeństwa, stawia niezniszczalny mur komfortu między widzem a otoczeniem lub wręcz przeciwnie – niepohamowanie wwierca się w ciało, obezwładnia, zżera od środka, pustoszy wnętrze. „Co ze współczesną Polską mają wspólnego Niemcy lat 70-tych?” – bierność. Niezniszczalny mur komfortu duszy.
    Katarzyna Malec, „Teatralia”

w repertuarze

Wczytywanie...