Otwórz drzwi

multimedia

fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawiewięcej fotografii

recenzje

• Spośród problemów nurtujących polskie społeczeństwo wybrał Choiński zagadnienie stosunku rodziców do dzieci. Wybrał schemat omówiony już w dziesiątkach artykułów i reportaży, które wciąż mówią o tym, że rodzice nie rozumieją dzieci. (...). Trzeba przyznać, ze Choiński jeszcze raz dowiódł tkwiących w nim talentów dramaturga, bo nawet oparty na takim schemacie dramat nie jest papierową wycinanką, ale na dnie, bardzo głęboko – tragedią dwojga żywych, współczesnych ludzi. (...). Zbudował swoją dyskursywną sztukę wokół niemal alegorycznego przedmiotu – okna w pokoju, przez które wyskoczyła córka zrozpaczonych rodziców.
  Jan Kłossowicz, „Literatura”
• Zgodne, spokojne małżeństwo. Ona dba o dom i męża mimo zajęć zawodowych. On wzorowo odrabia swój współudział w gospodarstwie. (...). Wszystko toczy się ustalonym szlakiem i w przyspieszeniu. Tylko że w tym trybie rozmijają się ze sobą, rozmijają się z dziećmi, każdy zamyka się w swoich sprawach. Na tych izolowanych słupach nie można ułożyć żadnej konstrukcji domu rodzinnego. Trzeba wstrząsu po samobójstwie córki, żeby to sobie uświadomić. (...). Sztuka Choińskiego pokazuje coś z życia. Jeżeli po przedstawieniu wśród wychodzącej publiczności słyszy się głosy na temat spraw poruszanych na scenie i ich życiowych odniesień, to już wiele znaczy. Napisana jest z napięciem dramatycznym w celnym i bardzo naturalnym dialogu.
  August Grodzicki, „Życie Warszawy”