Omyłka

multimedia

fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawiewięcej fotografii

recenzje

• Młody reżyser Wojtek Klemm w wystawionej w warszawskim Powszechnym „Omyłce”, według nowel Konopnickiej i Prusa, nazywa rzeczy po imieniu: polski katolicyzm wyrasta ze strachu przed Innym, podszyty jest antysemityzmem, nikogo więc nie powinno dziwić, że ludzie uczestniczący w niedzielnej mszy wzięli też udział w pogromie kieleckim.
  Aneta Kyzioł, „Polityka” 20.10.2007
• „Omyłka” Bolesław Prus feat. Maria Konopnicka to spektakl, któremu leży na sercu sprawa polska. Przedstawienie zaczyna się od wyciemnienia sceny i widowni. Twórcy z offu przedstawiają się nam z imienia i nazwiska, informują, skąd pochodzą. Są Polakami, żyją tu i teraz (przez cały czas trzy telewizory na scenie pokazują nagrania z udziałem aktorów przechadzających się przed warszawską Galerią Centrum, po ulicach i sklepach), chcą mówić o ojczyźnie, która ma słowiańską duszę, w której od zawsze toczy się bój między tymi, którzy „są na tak” i tymi, którzy „są na nie”. Scena podzielona jest na dwie części za pomocą długiego stołu, który nie stanowi miejsca spotkania, nie jest pretekstem do dialogu. Stół jest raczej rodzajem barykady, płotu oddzielającego wiecznie ze sobą niepogodzonych rodaków.
  Katarzyna Piętka, „Teatr” 04.2007