Nietota

Tadeusz Miciński
  • reżyseria — Krzysztof Garbaczewski
  • premiera — 6 października 2018
  • czas trwania — 75 min
  • miejsce — Scena Mała

„Nietota” to spektakl autorstwa kolektywu Dream Adoption Society w reżyserii Krzysztofa Garbaczewskiego odnoszący się do twórczości Tadeusza Micińskiego oraz wykorzystujący zbiorową, wirtualną rzeczywistość i nowe technologie generowane w czasie rzeczywistym. Samo zanurzenie w VR służy w nim nie tyle przeniesieniu do innego świata, ile wykreowaniu współdzielonej przez wszystkich widzów, choć doznawanej przez każdego oddzielnie, prywatnie, rzeczywistości.

Gogle VR rekomendowane są dla osób powyżej 12. roku życia. Podczas ich używania może pojawić się uczucie nudności. Zakładając gogle VR, niezbędne do obejrzenia spektaklu, decydują się Państwo na doświadczenie, które może wywołać niepożądane reakcje zdrowotne i zgadzają się Państwo nie dochodzić żadnego odszkodowania z tego tytułu. Jeśli cierpią Państwo na choroby układu krążenia, psychiczne lub związane z problemami z błędnikiem i wzrokiem – przed użyciem prosimy o konsultację z lekarzem i uprzedzenie o tym organizatorów wydarzenia. Używanie gogli VR nie jest zalecane dla osób starszych i kobiet w ciąży.

W spektaklu wykorzystywane są głośna muzyka i efekt stroboskopowy (światło pulsujące z dużą częstotliwością). Osoby wrażliwe na ten rodzaj oświetlenia prosimy o zachowanie szczególnej ostrożności.

Spektakl realizowany w ramach III edycji Festiwalu Sztuki i Społeczności Miasto Szczęśliwe.

obsada

twórczynie i twórcy

  • reżyseria – Krzysztof Garbaczewski
  • producent – Wojtek Markowski (Dream Adoption Society)
  • artyści VR – Maciej Gniady, Marta Nawrot, Mateusz Świderski, Jagoda Wójtowicz (Dream Adoption Society)
  • choreografia – Iza Szostak
  • rekwizyty – Jan Strumiłło
  • reżyseria światła – Piotr Pieczyński
  • kostiumy – Marcin Kosakowski
  • muzyka – Jan Duszyński
  • inspicjent – Kuba Olszak

multimedia

fot. Magda Hueckel

recenzje

  • Z powieści Micińskiego twórcy zaczerpnęli przede wszystkim tęsknotę za pierwotnym, wspólnotowym rytuałem, dla którego trzeba wciąż poszukiwać nowych form. (…). Świetnym pomysłem było stworzenie środowiska dla wielu użytkowników – zwiedzając wirtualny świat, oglądamy również pozostałych widzów. Gogle VR, zamiast odcinać od stojących obok ludzi, podtrzymują wspólnotę publiczności. Odbiorcy nie błąkają się po cyfrowych Tatrach bez celu. Po najciekawszych miejscach oprowadza ich przewodnik (w tej roli Julian Świeżewski), którego awatar jest również obecny w przestrzeni wirtualnej. Twórcy aplikacji dobrze rozwiązali kluczowy dla środowisk VR problem ruchu bez dodatkowych kontrolerów – widzowie przemieszczają się, podskakując w miejscu (a właśnie na podskokach były oparte tańce z kolejnych etapów wtajemniczenia). Widać, że dla DAS wirtualna rzeczywistość ma być nie technicznym gadżetem, ale integralnym elementem spektaklu. (…). Na szczęście w warszawskiej „Nietocie” nie chodzi tylko o VR.
    Paweł Schreiber, „Didaskalia”
  • W „Nietocie" znajdujemy się w dolinie WEWNĄTRZ Tatr. Gór, które inspirowały niejednego, wielkiego artystę. Krzysztof Garbaczewski z tych przeżyć nie rezygnuje, rozwija je w nowym wymiarze i zaprasza do nich swoich widzów. (…). „Nietota" w Teatrze Powszechnym jest dziełem zbiorowym – Garbaczewski wraz z Dream Adaptation Society – którego jest współzałożycielem – zbudowali alternatywną rzeczywistość, do której został zaproszony każdy, kto przyszedł na spektakl. Uczestniczy się tutaj w sposób dwuwarstwowy. Płynnie przechodzi się z jednej rzeczywistości do drugiej.
    Anna Banasiak, „Dziennik Teatralny”

w repertuarze

Wczytywanie...