Lato

multimedia

fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawiewięcej fotografii

recenzje

• Bohaterami sztuki „Lato” jest osierocone rodzeństwo, skazane na siebie i towarzystwo dwóch kocurów, panoszących się po domu jak despotyczni gospodarze. Domownicy żyją z wynajmowanych pokoi letnikom. Cały ciężar organizacji domowego życia spada na dziewczynkę, bo chłopiec jest niepełnosprawny. Stąd szorstkość siostry wobec brata, stąd potrzeba ucieczki w świat fantazji. To wyobraźnia młodych bohaterów ożywia zwierzęta, czyniąc z nich pełnoprawnych życiowych partnerów.
  Hanna Karolak, „Gość Niedzielny” 10.02.2002
• Spektakl trzyma się na wybornie interpretowanych postaciach kotów, których spojrzenie na świat różni się (?) od „ludzkiego” (...). Ich swary, spostrzeżenia, kąśliwe uwagi, małe radości, osobliwe romanse (korespondencja z Muchą), wszystko to jest pełne uroku, a także nienatrętnej przestrogi przed lekceważeniem naszych braci mniejszych.
  Tomasz Miłkowski, „Trybuna” 29.01.2002