Juliusz Cezar
- reżyseria — Barbara Wysocka
- premiera — 23 stycznia 2016
- czas trwania — 115 min (bez przerwy)
- miejsce — Scena Duża
Polityczny spisek, zabójstwo dyktatora, wojna domowa – sięgając po historię zamachu na rzymskiego dyktatora Juliusza Cezara i opisując konsekwencje tego wydarzenia, Shakespeare opowiadał o grożącej Anglii wojnie domowej i społeczeństwie skazanym na katastrofę.
Spektakl Barbary Wysockiej to obraz współczesnej rzeczywistości politycznej, tworzonej przez bezwzględnych polityków żądnych władzy, lecz nieprzygotowanych do jej odpowiedzialnego sprawowania, a także obraz obywateli, zakładników politycznego przewrotu, którymi łatwo manipulować za pomocą spreparowanych argumentów i rozdawnictwa publicznych pieniędzy. To wizja polityki, gdzie podstawowym paliwem jest trup władcy, nad którym wypowiada się słowa takie jak Wolność, Honor, Ojczyzna – tak długo, aż zmienią się w złowieszczo brzmiący polityczny frazes.
Barbara Wysocka to uznana (również za granicą) aktorka oraz reżyserka teatralna i operowa. Jest niedawną laureatką głównej nagrody aktorskiej za rolę Idalii w „Fantazym” Michała Zadary, w Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”. Współtworzy grupę artystyczną CENTRALA.
obsada
twórczynie i twórcy
- reżyseria – Barbara Wysocka
- dramaturgia – Tomasz Śpiewak
- scenografia – Barbara Hanicka
- kostiumy – Julia Kornacka
- reżyseria światła – Artur Sienicki
- asystentka reżyserki – Marta Aksztin
- asystentka kostiumografki – Kornelia Dzikowska
- inspicjentka – Barbara Sadowska
nagrody
- Główna nagroda (Złoty Yorick) w konkursie na najlepszą polską inscenizację dzieł dramatycznych Williama Szekspira w sezonie 2015/2016 podczas 20. Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku.
multimedia
recenzje
- Fantastycznym kontrapunktem są piosenki polskiego rocka lat 80. (…). Wpisują się też w polityczny teatr Barbary Wysockiej, który na szczęście zwykle wystrzega się łatwizny. (…). Ważne jest dla niej to, co ponadczasowe. Obnażanie mechanizmów polityki manipulacji na społeczeństwach, mamienia tłumów, obietnic bez pokrycia w zamian za kolejne zaszczyty. To się nie kończy i nie zmienia – mówi warszawski Juliusz Cezar. Mocne przesłanie fascynującego przedstawienia.Jacek Wakar, „Dziennik. Gazeta Prawna”
- „Juliusz Cezar” (…) trzyma rytm i wciąga. To mocna rzecz o uwodzeniu tłumów, o strachu przed autorytaryzmem i nieudolności formułowanych przeciw niemu recept. (…). Najmocniejsze momenty spektaklu to aktorskie interwencje Wysockiej. Wkracza na scenę, by wcielić się w nieobecnego wcześniej przyjaciela Cezara Marka Antoniusza. U Szekspira to polityk przewyższający otoczenie o trzy klasy.Witold Mrozek, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna”