Juliusz Cezar
- reżyseria — Barbara Wysocka
- premiera — 23 stycznia 2016
- czas trwania — 115 min (bez przerwy)
- miejsce — Scena Duża
Polityczny spisek, zabójstwo dyktatora, wojna domowa – sięgając po historię zamachu na rzymskiego dyktatora Juliusza Cezara i opisując konsekwencje tego wydarzenia, Shakespeare opowiadał o grożącej Anglii wojnie domowej i społeczeństwie skazanym na katastrofę.
Spektakl Barbary Wysockiej to obraz współczesnej rzeczywistości politycznej, tworzonej przez bezwzględnych polityków żądnych władzy, lecz nieprzygotowanych do jej odpowiedzialnego sprawowania, a także obraz obywateli, zakładników politycznego przewrotu, którymi łatwo manipulować za pomocą spreparowanych argumentów i rozdawnictwa publicznych pieniędzy. To wizja polityki, gdzie podstawowym paliwem jest trup władcy, nad którym wypowiada się słowa takie jak Wolność, Honor, Ojczyzna – tak długo, aż zmienią się w złowieszczo brzmiący polityczny frazes.
Barbara Wysocka to uznana (również za granicą) aktorka oraz reżyserka teatralna i operowa. Jest niedawną laureatką głównej nagrody aktorskiej za rolę Idalii w „Fantazym” Michała Zadary, w Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”. Współtworzy grupę artystyczną CENTRALA.
obsada
twórczynie i twórcy
- reżyseria – Barbara Wysocka
- dramaturgia – Tomasz Śpiewak
- scenografia – Barbara Hanicka
- kostiumy – Julia Kornacka
- reżyseria światła – Artur Sienicki
- asystentka reżyserki – Marta Aksztin
- asystentka kostiumografki – Kornelia Dzikowska
- inspicjentka – Barbara Sadowska
nagrody
- Główna nagroda (Złoty Yorick) w konkursie na najlepszą polską inscenizację dzieł dramatycznych Williama Szekspira w sezonie 2015/2016 podczas 20. Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku. Uzasadnienie jury: „Juliusz Cezar w reżyserii Barbary Wysockiej łączy w sobie bardzo nowoczesne myślenie o Szekspirze – w kontekście teatru politycznego – i to teatru, który wychodzi poza prosty teatr aluzyjny. Wielka w tym zasługa zarówno reżyserki, która świetnie interpretuje Szekspira, jak i scenografki Barbary Hanickiej – fotele teatralne, które są rzymską trybuną, ale także Rzymem, który płonie. To także zespołowo bardzo równo, dynamicznie i silnie zagrane przedstawienie. Wysocka wnikliwie zinterpretowała tekst dramatu Williama Szekspira, a drobne wtręty reżyserskie jedynie podkreślają to, co napisał autor. Nie jest to typowa dla współczesnego teatru politycznego sytuacja. Współcześni reżyserzy nader często osadzają na kanwie tekstu Szekspira własną opowieść. Tu mamy do czynienia z próbą głębokiego odczytania tekstu, który rozpoznajemy jako niezwykle aktualny. A Szekspir w Juliuszu Cezarze doskonale opisał mechanizm przewrotu politycznego. Odkrył, że dokonana zbrodnia, przemoc, gwałt, zawsze w końcu nas doganiają. Że nie można budować niczego dobrego na aktach przemocy i terroru”.
multimedia
recenzje
- Fantastycznym kontrapunktem są piosenki polskiego rocka lat 80. (…). Wpisują się też w polityczny teatr Barbary Wysockiej, który na szczęście zwykle wystrzega się łatwizny. (…). Ważne jest dla niej to, co ponadczasowe. Obnażanie mechanizmów polityki manipulacji na społeczeństwach, mamienia tłumów, obietnic bez pokrycia w zamian za kolejne zaszczyty. To się nie kończy i nie zmienia – mówi warszawski Juliusz Cezar. Mocne przesłanie fascynującego przedstawienia.Jacek Wakar, „Dziennik. Gazeta Prawna”
- „Juliusz Cezar” (…) trzyma rytm i wciąga. To mocna rzecz o uwodzeniu tłumów, o strachu przed autorytaryzmem i nieudolności formułowanych przeciw niemu recept. (…). Najmocniejsze momenty spektaklu to aktorskie interwencje Wysockiej. Wkracza na scenę, by wcielić się w nieobecnego wcześniej przyjaciela Cezara Marka Antoniusza. U Szekspira to polityk przewyższający otoczenie o trzy klasy.Witold Mrozek, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna”