Gniew

  • premiera — 21 września 2018
  • czas trwania — 60 min
  • miejsce — Scena Mała

Ciało przygotowuje się do ataku. Pobudzają się odpowiednie ośrodki w mózgu, serce zaczyna bić szybciej, zredukowane jest odczuwanie bólu. Zwiększa się refleks i pocą się ręce. Jako emocja aktywna, gniew wyzwala się w momencie, gdy ktoś próbuje przekroczyć lub naruszyć należące do nas terytorium.

Wychodząc od indywidualnych doświadczeń trzech aktorów Teatru Powszechnego oraz czterech chłopców w wieku 12–15 lat, twórcy zastanawiają się, jak wyrażany jest gniew.

Nie przypisując a priori gniewu mężczyznom, przyglądają się samej męskości – jak jest wytwarzana i odmieniana poprzez obowiązujące, chciane lub nie, wzorce oraz fantazje na jej temat. Co właściwie łączy mężczyzn, których dzielą pokolenia? Jakie relacje mogą się wytworzyć w takim zestawieniu?

Podczas spektaklu wykorzystywany jest efekt stroboskopowy (światło pulsujące z dużą częstotliwością). Osoby wrażliwe na ten rodzaj oświetlenia prosimy o zachowanie szczególnej ostrożności.

Spektakl sugerowany dla widzów od 12. roku życia.

Małgorzata Wdowik – (ur. w 1989 r.) – reżyserka teatralna. Studiowała wiedzę o teatrze na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, reżyserię w Akademii Teatralnej w Warszawie, choreografię i performance w Instytucie Stosowanych Nauk Teatralnych w Giessen. Współtworzy niemiecką K. A. U. Kollektiv, grupę pracującą na pograniczu teatru, performance’u i sztuk wizualnych. W 2018 r. rozpoczęła studia w prestiżowej amsterdamskiej szkole DAS. W Polsce wyreżyserowała takie spektakle, jak „Dziewczynki” w Teatrze Studio oraz „Piłkarze” i „Strach” w TR Warszawa.

Spektakl realizowany w ramach III edycji Festiwalu Sztuki i Społeczności Miasto Szczęśliwe.

obsada

twórcy

  • reżyseria – Małgorzata Wdowik
  • dramaturgia – Szymon Adamczak
  • scenografia i kostiumy – Dominika Olszowy
  • druga scenografka – Małgorzata Nawrot
  • ruch sceniczny – Marta Ziółek
  • muzyka – Paweł Kulczyński
  • reżyseria światła – Aleksandr Prowaliński
  • asystentka scenografki – Sara Szostak
  • inspicjentka – Barbara Sadowska

multimedia

fot. Natalia Kabanow

recenzje

  • „Gniew” jest w pewnym sensie negatywem poprzednich widowisk: zamiast tajemniczego dziewczęctwa mamy burzliwe chłopięctwo, w miejsce pasywnego strachu pojawia się ekspresyjny gniew. (…). Refleksja Wdowik przebiega dwutorowo. Reżyserka studiuje afekty, koncentruje się na fizjologicznych reakcjach ciała. Razem z Ziółek jako choreografką celnie wychwytuje i wykorzystuje dynamikę ciał młodych aktorów. Przy tym rzutuje tę rozedrganą energię na matrycę uwarunkowanych kulturowo zachowań.
    Agata Tomasiewicz, „Teatr”
  • Spektakl, niczym słynna magdalenka, przywołał serię obrazów z czasów mojego dorastania oraz prób odnalezienia się w gniewnym świecie. Taka analiza po latach wydaje się niezwykle odświeżająca, w pewien sposób oczyszczająca. Przedstawienie prowokuje także do zastanowienia się nad bardzo istotną kwestią języka – trzeba umieć rozmawiać o tak kluczowym momencie, jak wchodzenie w dorosłość. Są to niektóre z przyczyn gniewu, jednak – poprawcie mnie, jeśli się mylę – milczenie tylko podkręca negatywne emocje. Sztuka Wdowik pyta pośrednio o sposoby umieszczenia mężczyzny w strukturach społecznych, czy kulturowych wzorcach zachowań, czym realizuje postulaty krytyki feministycznej lub konkretniej, wywodzących się z feminizmu men’s studies.
    Mateusz Kaliński, „Teatralia”

w repertuarze

Wczytywanie...