Dom Bernardy Alba
- reżyseria — Janusz Wiśniewski
- premiera — 31 marca 1978
- miejsce — Scena Duża
obsada
- Ewa Dałkowska – Martirio
- Mirosława Dubrawska – Angustias
- Anna Jaraczówna – Maria Josefa/Żebraczka
- Elżbieta Kępińska – Magdalena
- Danuta Kowalska – Amelia
- Barbara Ludwiżanka – Maria Josefa
- Marta Ławińska – Służąca
- Wiesława Mazurkiewicz – Bernarda Alba
- Aniela Świderska – Poncja
- Izabela Wilczyńska – Prudencja
- Joanna Żółkowska – Adela
twórczynie i twórcy
- reżyseria – Janusz Wiśniewski
- dekoracje – Henryk Waniek
- kostiumy – Irena Biegańska
- muzyka – Jerzy Satanowski
multimedia
fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawie
recenzje
- „Dom Bernardy Alba” jest jedną z bardzo nielicznych sztuk w repertuarze światowej literatury dramatycznej wyłącznie z rolami kobiecymi. Ani na moment nie pojawia się na scenie mężczyzna, choć ciągle myśli o nim 11 kobiet zamkniętych w domu Bernardy Alba. Sztuka ta, podobnie zresztą jak wiele utworów F. G. Lorci, nie od razu zdobyła sobie uznanie publiczności. (...). Jak rzadko który utwór dramatyczny, „Dom Bernardy Alba” stwarza niezwykłe możliwości popisowe wszystkim występującym tu aktorkom.„Kurier Polski”
- Rzecz jest o zniewoleniu. Zniewoleniu córek przez matkę, pragnącą uchronić je przed światem, w którym czai się zło, ale również o zniewoleniu ludzi przez zakłamaną moralność. (...). Lorca osadził swój dramat demaskujący fałsze egzystencji katolickiego społeczeństwa w bardzo konkretnych realiach obyczajowych i psychologicznych. Reżyserowi udało się wiele przekazać z owej specyfiki narodowej utworu, utrzymać w mrocznej poetyce Lorki, jak również nie zatracić niuansów psychologicznej analizy bohaterek.Krzysztof Pysiak, „Zwierciadło”
w repertuarze
Wczytywanie...