Czynny do odwołania
- reżyseria — Piotr Bikont
- premiera — 24 marca 2012
- czas trwania — 90 min
- miejsce — Scena Mała
„Czynny do odwołania” to sztuka teatralna składająca się z wierszy i prozy Marcina Świetlickiego. Postacie dramatu łączy przestrzeń knajpy pogrążonej w magicznym klimacie Krakowa. Tam rozgrywają cykl flirtów, sporów i prowokacji. Nie zabraknie wątku kryminalnego, szczypty sensacji, trochę satyry i groteski, nie obędzie się bez nieszczęśliwego romansu. Przedstawienie formą przypomina nieco musical, z tym że nie ma tu typowych piosenek, aktorzy częściej mówią do muzyki (rapują, melorecytują), niż śpiewają, podobnie jak czyni to ze swymi wierszami sam autor, kiedy prezentuje je na scenie z towarzyszeniem grupy Świetliki. Szczególny walor ma warstwa muzyczna przedstawienia – koneserska mieszanka wyborowych kąsków z klubowych parkietów.
(Piotr Bikont)
obsada
- Jacek Beler – Mango
- Maria Czykwin – Barmanka
- Grzegorz Falkowski – Wiesio
- Piotr Ligienza – Grzesio
- Sławomir Pacek – Bohater
twórczynie i twórcy
- reżyseria – Piotr Bikont
- adaptacja – Piotr Bikont, Edward Pasewicz, Maciej Piotr Prus
- scenografia – Aleksander Janicki
- kostiumy – Zuzanna Markiewicz
- muzyka – Zweitakt
- inspicjentka – Julia Ossowska-Saar
multimedia
recenzje
- Świetlicki na scenie… teatru. Kto by pomyślał. Ten oryginalny koncept w zaskakujący sposób się jednak sprawdził. (...). Aktorzy z niezłym wyczuciem czasu wygrywają własne interpretacje dobrze znanych akordów z repertuaru Świetlickiego, jak „Delikatnienie” czy „Odciski”, i bawią publiczność. (...) aktorzy, deklamując czy śpiewając teksty Świetlickiego, mają miejsce na własną ekspresję. Zresztą gra całego zespołu, w składzie: Maria Czykwin, Jacek Beler, Grzegorz Falkowski, Piotr Ligienza, Sławomir Pacek, stoi na bardzo wysokim poziomie. (...). Bikont żongluje konwencjami i stosuje nierzadko formalne wolty (łącznie z ruchomą scenografią), ale akurat on to potrafi. Obdziera słowa z patosu i sprawia, że zaczynają naprawdę znaczyć.Maciej Krawczyk, „Bluszcz”
- Nie jest łatwo stworzyć intrygujący spektakl teatralny, opierając się na wierszach i fragmentach prozy rozrzuconych po kilkunastu książkach. Nawet jeśli są to książki tego samego pisarza. (...). Autorom Czynnego do odwołania, dramatu opartego na twórczości Marcina Świetlickiego, ta sztuka się udała. (...) [Sławomir Pacek] w roli głównego bohatera wypada przekonująco, zwłaszcza że głosem, mimiką i gestami bardzo przypomina samego Świetlickiego. Docenić trzeba też warstwę muzyczną dramatu. Nie wykorzystano w niej oryginalnych nagrań Świetlików, lecz zaaranżowano je na nowo. Elektroniczne brzmienia jeszcze lepiej wpisują się w mroczny klimat spektaklu.Szymon Babuchowski, „Gość Niedzielny”