Twórcy spektaklu „Damaszek 2045”
Omar Abusaada
Niezależny syryjski reżyser i dramaturg mieszkający w Damaszku. Po ukończeniu studiów teatralnych w Wyższym Instytucie Sztuk Dramatycznych w Damaszku zaczął rozwijać własną wizję teatru świadomego politycznie i społecznie. Był współzałożycielem Studio Theatre, którego pierwsza premiera pt. „Bezsenność” miała premierę w 2004 roku.
Spędził wiele lat podróżując po najodleglejszych regionach Syrii, Egiptu i Jemenu, aby szkolić młodych praktyków teatru i wystawiać spektakle na targowiskach czy rynkach, które często były pretekstami do rozmów z lokalnymi studentami, pracownikami lub mieszkańcami wsi, którzy czasami dołączali do aktorów na scenie.
Od prawie 10 lat Abusaada współpracuje z syryjskim dramatopisarzem Mohammadem Al Attarem. Ich spektakle znajdują się na granicy między dramaturgią i dokumentacją. Kondensują traumy wojenne i pokazują, co znaczy mierzenie się z nimi na co dzień. Jedno z ich ostatnich dzieł – „Kiedy czekałem” – którego premiera odbyła się w 2016 r. w ramach Kunsten Festiwal w Brukseli, została wybrana do oficjalnego programu 70. edycji Festiwalu Teatralnego w Awinionie.
Mohammad Al Attar
Syryjski dramatopisarz, który zajmuje się Syryjską Rewolucją i wynikającymi z niej konfliktami już od 2011 roku. Al Attar urodził się w Damaszku. Na uniwersytecie ukończył literaturę angielską, a następnie studia teatralne w Wyższym Instytucie Sztuk Dramatycznych w Damaszku. Uzyskał także tytuł magistra w dziedzinie teatru na londyńskim Goldsmiths University. Jest uznawany za jednego z najważniejszych kronikarzy rozdartej wojną Syrii.
Jego sztuki, takie jak: „Wycofanie”, „Online”, „Spójrz na ulicę... tak właśnie wygląda nadzieja”, „Czy mógłbyś spojrzeć w kamerę?” i „Kiedy czekałem” były wystawiane na rozmaitych międzynarodowych festiwalach i spotkaniach teatralnych. Przy pracy nad większością swoich sztuk łączył siły z syryjskim reżyserem Omarem Abusaadą. Niedawno ukończyli teatralną trylogię, która obejmowała adaptacje greckich tragedii poświęconych życiu kobiet szukających schronienia przed wojną. Po adaptacji „Trojanek” (2013) w Jordanii i „Antygony z Szatili” (2014) w Libanie, „Ifigenia” została wystawiona w Volksbühne w Berlinie we wrześniu 2017 r. W 2017 roku w Berlinie odbyła się premiera „Aleppo, portretu nieobecności” Al Attara w HKW. Jego ostatnia sztuka „Fabryka”, koprodukcja Festiwalu Ruhrtinnale i Volksbünhe, miała swoją premierę w sierpniu 2018 roku.
Oprócz dzieł scenicznych, Al Attar pisał także dla wielu czasopism i gazet, ze szczególnym uwzględnieniem tematu Powstania Syryjskiego.
Bisanne Al Sharif
Bissane Al Sharif jest scenografką i niezależną artystką wizualną. Studiowała architekturę na Uniwersytecie w Damaszku i scenografię w Szkole Architektury w Nantes. Pracowała jako scenografka w Operze w Damaszku oraz przy wielu produkcjach z dziedziny filmu i teatru.
Mieszka we Francji od 2013 roku i pracuje tam jako scenografka oraz niezależna artystka wizualna. Jest scenografką kilku sztuk teatralnych Mohammada Al Attara i Omara Abusaady, takich jak: „Kiedy czekałem” (2016), „Ifigenia” (2017) i „Fabryka” (2018), z których dwie ostatnie były wyprodukowane przez Volksbünhe w Berlinie.
Jej multimedialna instalacja „Mémoire(s) des Femmes” została nagrodzona nadawanym przez francuskiego ministra kultury odznaczeniem Ordre des Arts et des Lettres. Jej nowa artystyczna instalacja „I once entered a Garden” została zaprezentowana w Bejrucie w marcu 2019 r.