Rewolucja Balonowa

Julia Holewińska

reżyseria — Sławomir Batyra
premiere — 27 november 2011
duration — 80 min
place — Trzecia Scena

„Rewolucja balonowa” to barwna, a jednocześnie sentymentalna opowieść o polskiej transformacji ustrojowej lat dziewięćdziesiątych, widzianej oczami małej dziewczynki. To również portret pierwszego wychowanego w demokracji pokolenia – dzisiejszych trzydziestolatków. Kim są? Które z ich marzeń się spełniły, a z którymi musieli się rozstać?

Co zostało z zachwytu kapitalizmem i demokracją? Co tak naprawdę pamiętamy z lat dziewięćdziesiątych? Kolorowe produkty w sklepach? Mydełko Fa? Stana Tymińskiego? A może po prostu smak gumy balonowej?

Monodram napisany specjalnie dla Katarzyny Marii Zielińskiej przez zdobywczynię Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej – Julię Holewińską.

W animacjach komputerowych wykorzystano zdjęcia udostępnione przez www.fotonova.pl.

obsada

Katarzyna Maria Zielińska

twórczynie i twórcy

reżyseria – Sławomir Batyra
scenografia – Andrzej Witkowski
muzyka – Michał Litwiniec
ruch sceniczny – Leszek Bzdyl
projekcje video – Katarzyna Kural
inspicjent – Marek Gorzkowski

nagrody

Nagroda publiczności dla najlepszej aktorki 3. Koszalińskich Konfrontacji Młodych m-teatr dla Katarzyny Marii Zielińskiej (czerwiec 2012).

multimedia

fot. Katarzyna Marcinkiewicz

reviews

„Rewolucja balonowa” uwodzi gracją, lekkością i poczuciem humoru. To nie tylko seans złożony z rozczarowań, marzeń, olśnień, ambicji, ale przede wszystkim osobista opowieść trojga trzydziestolatków (autorka, aktorka, reżyser), w której próbują odpowiedzieć na pytanie co ich ukształtowało, jakie pozostały w nich ideały, i wreszcie, kim są dzisiaj.
Agnieszka Michalak, e-teatr.pl
Z początkowo niewinnych wspomnień wyłania się obraz pierwszego pokolenia dorastającego w III RP. Nie wszystko się jednak udało. Bohaterka spektaklu, Wiktoria, jest samotną matką, której nie stać na spłatę rat za lodówkę i opłacenie przedszkola. Kolorowa rzeczywistość, którą zachłysnęliśmy się dwie dekady temu staje się utrapieniem, a modna niezależność wypiera odpowiedzialność. Szczególne uznanie za modny i trafny tekst, dobrze wpisujący się w sytuację generacji skazanej na kapitalizm. Trwający ponad godzinę monolog Zielińska urozmaica parodystycznymi scenkami, wcielając się w postaci Wojciecha Pijanowskiego i Magdy Masny z popularnego w latach 90. „Koła fortuny”, oraz tanecznymi popisami w rytm utworów Papa Dance.
Filip Przedpełski, „Newsweek Polska”
Dzieciństwo, o którym Wiktoria opowiada w emocjonalnym monologu, zostało przerwane i zgwałcone przez „inwazję dobrobytu”. Została zmuszona do życia wedle standardów ustalonych na szybko i głupio, ale na dobre. Nigdy nie weszła w dorosłość. Wspomina, jak wstydziła się rodziców, którzy z inteligentów zmienili się w handlarzy. Nie może zrozumieć, dlaczego porzucili ją dla magnetowidu, „Koła fortuny”. W dramacie Julii Holewińskiej 30-latkowie to pokolenie połączone więzią wstydu, rozczarowania i bólu porzucenia. Więzią tak silną, że aż uniemożliwiającą jakikolwiek ruch czy oddech.
Joanna Derkaczew, „Wysokie Obcasy”