Opowieść zimowa

na podstawie dramatu Williama Shakespeare'a
Buy a ticketRight arrow
  • reżyseria — Pamela Leończyk (GPRiRT)
  • premiere — 19 december 2024
  • duration — 120 min
  • place — Small Stage

Zdrada to prawdopodobnie najbardziej zapalny temat w relacji romantycznej. To akt, który odziera parę z więzi i bliskości, prowadzi do szybkich wyroków, a nawet traumy, która nieleczona – ma niebywałą zdolność transmisji na otoczenie. Zazdrość Leontesa, która niczym matnia pochłania wszystkie aspekty życia bohatera, wywołuje w nim patologiczną obsesję i prowadzi do destrukcji. Czy jako mężczyzna, ojciec i w końcu król – może jednak postąpić inaczej? Lament Hermiony przejmuje jeszcze bardziej, jeśli dostrzeżemy w niej nie tylko kochającą żonę i matkę, lecz dążącą do spełnienia swoich potrzeb seksualnych kobietę.

Dramaturgia Szekspira od zawsze silnie rezonuje z rzeczywistością, w której się ją wystawia. Spektakl „Opowieść zimowa” w interpretacji Pameli Leończyk i Darii Sobik nawiązuje do popularnej dziś „kultury terapii”. Bohaterowie poddają się terapii, by zanurzyć się w swojej przeszłości i spojrzeć z dystansem na nieuświadomione dotąd potrzeby. Unaocznienie budzącej się w bohaterach traumy każe zastanowić się nad skutecznością terapeutycznej rozmowy w tak przejmującym rozkładzie relacji.

Podczas spektaklu wykorzystywane są światła stroboskopowe.

Scenariusz powstał na podstawie fragmentów „Zimowej opowieści” W. Shakespeara (tłum. Piotr Kamiński z red. naukową dr hab. Anna Cetera-Włodarczyk), tekstu Darii Sobik i improwizacji zespołu aktorskiego.

***

Pokaz wersji work in progress spektaklu odbył się 28 lipca 2023 r. w ramach 27. Festiwalu Szekspirowskiego na Scenie Malarnia Teatru Wybrzeże. 

***

Pamela Leończyk – reżyserka, autorka instalacji artystycznych, pedagożka teatru oraz koordynatorka dostępności. Studiowała Reżyserię Teatralną na Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie. Absolwentka Wiedzy o Teatrze oraz Performatyki Przedstawień na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Jej prace teatralne były pokazywane podczas festiwalu FIST w Belgradzie, spektakl „Nocni Pływacy” zdobył główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Teatru i Sztuki Awangardowej „Pestka”, jej spektakl „ciało proces” został nagrodzony Grand Prix na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Niezależnych OFTeN. Laureatka stypendium artystycznego Prezydenta Miasta Suwałki, stypendystka Miasta Kraków na rok 2020 oraz Stypendium artystycznego m.st. Warszawy na rok 2021. W marcu 2023 r. na Scenie Małej Teatru Powszechnego w Warszawie wyreżyserowała spektakl „Tęsknica”. Najnowszymi jej realizacjami są przedstawienia „Ciało dziewczyny” w Teatrze Nowym w Łodzi oraz „Jak płakać w miejscach publicznych” w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie. Reżyserka jest członkinią Gildii Polskich Reżyserów i Reżyserek Teatralnych (GPRiRT).

obsada

twórczynie i twórcy

  • reżyseria – Pamela Leończyk (GPRiRT)
  • tłumaczenie – Piotr Kamiński z redakcją naukową Anny Cetery-Włodarczyk
  • adaptacja i dramaturgia – Daria Sobik
  • scenografia i kostiumy – Magdalena Mucha
  • muzyka – Magdalena Sowul
  • choreografia – Daniel Leżoń
  • inspicjent – Zuzanna Rucińska
  • reżyseria światła – Piotr Pieczyński

nagrody 

Wersja work in progress spektaklu otrzymała na 27. Festiwalu Szekspirowskim (lipiec-sierpień 2023) Nagrodę „Nowy Yorick”, przyznawaną dla młodych twórców. Jak głosi uzasadnienie jury: „Za pracę, która może przekształcić się w ciekawy spektakl interpretujący »Opowieść zimową« w ramach współczesnej kultury terapii. Za metateatralne, krytyczne i satyryczne podejście do terapii jako narzędzia zrozumienia i uzdrawiania relacji. Za żartobliwe i ironiczne przepisanie tekstu Szekspira”.

multimedia

fot. HaWa; fot. z prób: Marianna Kulesza

reviews

  • Szekspirowska opowieść o obsesji zdrady, która trawi króla Leontesa (Grzegorz Artman) i ma destrukcyjny wpływ na jego żonę, królową Hermionę (Karolina Adamczyk) i dzieci, w spektaklu Pameli Leończyk i Darii Sobik rozgrywa się podczas rodzinnej psychoterapii. Traktowanej tyleż serio (250 zł za wizytę), ile z dystansem. Plus wspaniałe aktorstwo.
    Aneta Kyzioł, Polityka
  • Warszawski spektakl z początku zaskakuje lekkością, jakby wszyscy grali tu farsę zamiast ciężkiego dramatu.  Wycięcie z utworu motywu podróży, egzotyki, fantastycznych wypadków, cudownych rozpoznań, przenosin akcji z Sycylii do Czech kondensuje opowieść, pozwala wszelkie dygresje o czeskich okrętach, czeskim wybrzeżu traktować jak grube dowcipy zestresowanych pacjentów w gabinecie. Szekspir jako dramaturg i poeta to kostium traumy, supła rodzinnego. Jego wiersz wcale nie odstaje od pytań terapeutki o „sferę potrzeb”, „poczucie siebie”, „skalowanie zaangażowania”. Jest tak, jakby frazy szekspirowskie były już przerobioną i ułożoną w głowie i w języku wersją przeszłości. Dopiero fachowe, żargonowe pytania terapeutki miały rozbić tę skorupę, wpleść w opowieść współczesny ton. (…) Celowe pomieszanie nastrojów zmusza widza do nieustannej czujności: co jest terapią a co zgrywą. Co dzieje się w głowie bohaterów a co rzeczywiście zachodzi w gabinecie. Gdzie zaczyna się pastisz a kończą bebechy. (…) Spektakl z Powszechnego ma jeden niepodważalny atut. Nazwijmy go atutem sekcyjnym: twórczynie wykrawają z ciała Opowieści zimowej to, co je naprawdę interesuje (supeł rodzinnych traum) i zamiast władować go do słoja z formaliną, stwarzają z tego organu, jakieś nowe życie. Czytają analitycznie, podkładają inne konteksty, osadzają w nowym środowisku. Wychodzi z tego spójna propozycja repertuarowa, zmienia się teatralna konwencja. Dla „Pokolenia Fragmentu”, Szekspir jest także fragmentem, ale w tym przypadku to całkiem spory fragment. Oryginału sztuki i prawdziwego życia.
    Łukasz Drewniak, drewniakteatr.pl

repertoire

Wczytywanie...