Medea

Eurypides
  • reżyseria — Zygmunt Hübner
  • premiere — 25 march 1988
  • place — Big Stage

obsada

  • Witold Dębicki – Goniec
  • Krystyna Janda – Medea
  • Piotr Machalica – Jazon
  • Jolanta Nowak – Przodownica chóru
  • Andrzej Piszczatowski – Opiekun chłopców
  • Jerzy Przybylski – Kreon
  • Zygmunt Sierakowski – Opiekun chłopców
  • Maciej Szary – Egeus
  • Aniela Świderska – Piastunka
  • Tadeusz Włudarski – Egeus
  • Jerzy Zelnik – Jazon

twórczynie i twórcy

  • reżyseria – Zygmunt Hübner
  • przekład – Maciej Słomczyński
  • scenografia – Barbara Hanicka
  • muzyka – Józef Skrzek

nagrody

  • Nagrody Prezydenta miasta stołecznego Warszawy dla Zygmunta Hübnera za reżyserię i Krystyny Jandy za najlepszą rolę kobiecą w sezonie 1987/88. 
  • Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza przyznawana przez miesięcznik „Teatr” dla Krystyny Jandy za najlepszą rolę kobiecą w sezonie 1987/88.

multimedia

fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawie

reviews

  • Bardzo gorąco przyjmowana jest także Medea w Teatrze Powszechnym, choć ona jest z kolei spektaklem chłodnym, nie rozpalającym ani wykonawców, ani widzów, mimo iż to przecież tragedia rozgrywająca się na strunie najwyższego emocjonalnego napięcia, tragedia najpotworniejszych namiętności i zbrodni. Największym walorem spektaklu jest, oczywiście, kreacja Krystyny Jandy w roli tytułowej. (...) Natomiast Zygmunt Hübner wielki nacisk w swej realizacji położył na wizualne, plastyczne piękno przedstawienia; w półmroku, wśród mglistych kłębów dymu - mroczny konflikt Medei i Jazona (Jerzy Zelnik) zyskuje właściwy niepokojący entourage...
    Lucjan Kydryński, Przekrój
  • Medea w Powszechnym to niewątpliwie bardzo interesujące i ogromnie urodziwe przedstawienie ze znakomitą rolą Krystyny Jandy. Ale dopiero finałowa, przejmująca, bardzo dramatyczna scena Medei i Jazona, wzajemnie obwiniających się o zbrodnie i licytujących w miłości do dzieci, scena doskonale rozegrana aktorsko, świetna inscenizacyjnie i estetycznie piękna, daje - rzadko dziś spotykaną - prawdziwą satysfakcję widzowi, głęboko porusza jego emocje i pozwala na identyfikację z tym, co dzieje się na scenie.
    Temida Stankiewicz-Podhorecka, Życie Warszawy

repertoire

Wczytywanie...