Kram z piosenkami

Leon Schiller
  • reżyseria — Cezary Tomaszewski
  • premiere — 30 december 2017
  • duration 110 min
  • placeBig Stage

Spektakl muzyczny na podstawie śpiewnika Leona Schillera, który zbierał codzienne piosenki wykonywane przez mieszczan, artystów i żołnierzy w pierwszej połowie XX wieku. Schiller wprowadził tę amatorską i popową twórczość na Scenę Narodową jako Kram z piosenkami. Zbiór ten wystawia się jednak rzadko, piosenki wypadły z obiegu, choć pod warstwą ludyczności i humoru kryją historyczne i erotyczne tropy. Być może teatr wziął się z dytyrambu na cześć Dionizosa, lecz nasza kultura codzienna żyje piosenką i nie chodzi tylko o talent-show i Internet, ani nawet o radio. Jak dostać się na scenę przy pomocy dawnych szlagierów? Czy można uczestniczyć, śpiewając swoją ulubioną piosenkę? Twórcy do współtworzenia spektaklu zaprosili mieszkańców Pragi.

„Aż dziw, jak nie umiemy bawić się teatrem i jak mało mamy dlań miłości. Z większości postulatów, krytyk i kategorycznych żądań wyłania się ideał S c e n y pięknej nieraz i ambitnej, lecz nieodmiennie ponurej. Bo choć właśnie spośród uczniów Schillera wywodzi się większość naszych wybitnych realizatorów, prawie żaden z nich nie podziela miłości mistrza do owych pełnych uroku wodewilów, piosenek i tańców, które kojarzą się dziś niesłusznie z pojęciem lżejszej muzy, a które są przecież kwintesencją teatru” (Marta Fik).

Spektakl realizowany w ramach II edycji Festiwalu Sztuki i Społeczności Miasto Szczęśliwe.

twórczynie i twórcy

  • reżyseriaCezary Tomaszewski
  • aranżacja muzyczna, przygotowanie wokalneWeronika Krówka
  • dramaturgiaIga Gańczarczyk
  • scenariuszAldona Kopkiewicz
  • scenografia i kostiumyBracia (Agnieszka Klepacka, Maciej Chorąży)
  • charakteryzacjaKacper Rączkowski
  • reżyseria światłaAntoni Grałek
  • inspicjentkaBarbara Sadowska

multimedia

fot. Magda Hueckel

reviews

  • Twórcy zwracają uwagę na problemy, jakie przywołują dawne utwory. Odchodząc od „tradycyjnego” inscenizowania poszczególnych „numerów”, odsłaniają ich drugie dno i prowokują pytania. Najważniejszym z nich jest kwestia utożsamienia piosenek z dobrem narodowym (...). demontują formę scenariusza, by zasygnalizować wątpliwości, do których prowokują teksty piosenek. Czynią to po mistrzowsku.
    Justyna Wota, „Didaskalia”
  • Cała ekipa: Aleksandra Bożek, Arkadiusz Brykalski, Anna Ilczuk, Michał Jarmicki, Andrzej Kłak, grająca na pianinie Weronika Krówka, Wiktor Loga-Skarczewski, Maria Robaszkiewicz, Oskar Stoczyński popisowo ogrywa wykonywane piosenki. (...). To teatr, który pozwala sobie na bardzo wiele i w ogóle nie ma z tym problemu. Nie boi się obciachu i tym wygrywa.
    Piotr Morawski, dwutygodnik.com

repertoire

Wczytywanie...