Kordian

Juliusz Słowacki
  • reżyseria — Adam Hanuszkiewicz
  • premiere — 30 january 1970
  • place — Big Stage

4 marca 1970 przedstawienie przeniesiono do Teatru Narodowego.

obsada

  • Włodzimierz Bednarski – Imaginacja/Narrator
  • Aleksander Błaszyk – Szyldwach
  • Andrzej Bogucki – Ksiądz
  • Elżbieta Borkowska-Szukszta – Chór
  • Seweryn Butrym – Wielki Książę Konstanty
  • Janusz Bylczyński – Biskup
  • Tadeusz Czechowski – Spiskowiec
  • Damian Damięcki – Stojący na kolumnie
  • Marek Dąbrowski – Spiskowiec
  • Anita Dymszówna – Chór
  • Aleksander Dzwonkowski – Papież
  • Władysław Ebert – Oficer
  • Józef Fryźlewicz – Szatan
  • Maria Grabowska – Panna
  • Władysław Kaczmarski – Kuruta
  • Mieczysław Kalenik – Anioł
  • Jerzy Kamas – Car
  • Zbigniew Kryński – Szlachcic
  • Zofia Kucówna – Laura
  • Czesław Lasota – Dozorca Hyde Parku
  • Mariusz Leszczyński – Spiskowiec
  • Henryk Machalica – Prezes
  • Krzysztof Machowski – Drugi młodzieniec
  • Zdzisław Maklakiewicz – Szewc
  • Barbara Młynarska – Chór
  • Adam Mularczyk – Grzegorz
  • Ryszard Nadrowski – Spiskowiec
  • Andrzej Nardelli – Kordian
  • Daniel Olbrychski – Imaginacja
  • Lech Ordon – Drugi z ludu
  • Sylwester Pawłowski – Spiskowiec
  • Ewa Pokas – Carowa
  • Eugeniusz Robaczewski – Szewc
  • Jolanta Russek – Chór
  • Ewa Skarżanka – Carowa
  • Joanna Sobieska – Chór
  • Karol Stępkowski – Pierwszy młodzieniec
  • Zdzisław Szymański – Spiskowiec
  • Jerzy Turek – Pierwszy z ludu
  • Wilhelm Wichurski – Spiskowiec
  • Krzysztof Wieczorek – Strach
  • Marek Wojciechowski – Widmo
  • Kazimierz Zarzycki – Oficer
  • Wojciech Zeidler – Spiskowiec
  • Ewa Żukowska – Wioletta

twórczynie i twórcy

  • reżyseria – Adam Hanuszkiewicz
  • scenografia – Xymena Zaniewska i Mariusz Chwedczuk
  • muzyka – Andrzej Kurylewicz

reviews

  • „Kordian” Hanuszkiewicza chce być mianowicie biografią pewnego odłamu najmłodszej generacji Polaków. Nałożoną na tamtą biografię, belwederczyków, tak aby przenikały się nawzajem. Jak przenika się już moda romantyczna z dzisiejszą młodzieżową. Nardelli nosi na początku błękitny surducik, jakby śpiewał u Niebiesko-Czarnych, i okrągłe druciane okularki: intelektualista, student? Jest melancholijny, zniechęcony, gorzki, pusty, pełen niepokoju; romantycy zwali to spleenem, my frustracją. Dławi go życie bez celu, bez idei. Buntuje się, ale biernie, poprzez brak akceptacji zastanego świata, ucieczkę w dandyzm, w piosenki, w cool Kurylewicza, w romanse. Dość jest zamożny, by wojażować trochę po Europie, podrywać jakieś Wioletty, uprawiać alpinistykę. Szuka jednak autentyczności, wyjścia z fałszywej gry, manifestacji swego buntu, który miałby szerszy, ponadindywidualny sens. Odnajduje go na Mont Blanc: w zrywie wyzwoleńczym. Dlatego w tym momencie kończy się show: obiit Gustavus, natus est Conradus.
    Konstanty Puzyna, „Polityka” nr 28, 02.1970
  • Od czasu inscenizacji „Wyzwolenia” nie widziałem równie czystego, przemyślanego i urzekającego przedstawienia Hanuszkiewicza, jak jego „Kordian”. Jest to spektakl odważny, chwilami szokujący, w którym tekst Słowackiego potraktowany został bardzo swobodnie, a jednak śmiem twierdzić, że jest to przedstawienie bardzo bliskie poetyce romantycznej Słowackiego, pięknie wiążące epikę z ironią i liryką, wybrzmiewające autentycznie tragicznym tonem w finale dzieła. Hanuszkiewicz dowiódł tu raz jeszcze, że rozumie znakomicie poezję romantyczną i neoromantyczną, że umie spojrzeć na nią oczyma człowieka współczesnego, uczynić ją dla nas żywą i ciekawą.
    Roman Szydłowski, „Trybuna Ludu” nr 3, 01.02.1970

repertoire

Wczytywanie...