Kim był ten człowiek? Rzecz o Januszu Korczaku

Tamara Karren

obsada

Nagroda Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy dla Marka Bargiełowskiego za wybitną kreację aktorską w sezonie 1986/1987.

fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawie

Noc za murami getta. „Stary Doktor” nie śpi. Pakuje swoje rzeczy, pociąga z butelki i opowiada nam o sobie. O rodzinnym domu, o ojcu, o decyzjach, które podjął dawno, dawno temu, o zdarzeniach z pozoru drobnych, układających się jednak w logiczny ciąg i o dniu dzisiejszym – niekończących się zmaganiach o jeszcze jeden worek mąki. Także o byciu Żydem i polskim oficerem. Czasem przerwie mu któreś z dzieci – bo obudził je strzał na ulicy, przestraszył zły sen, nie może trafić do nocniczka. Opowiada niekiedy zabawnie – musiał być dowcipny i skory do śmiechu – niekiedy gorzko.
„Gazeta Współczesna”
Marek Bargiełowski jest, bez wątpienia, zawodowcem, jednak chwilami można było mieć wrażenie, że mamy tu do czynienia z czymś więcej niż z rzetelnym wykonaniem zadania aktorskiego. Postaci Janusza Korczaka nie wypada potraktować chłodno, z dystansem. Aktorowi udało się uchwycić i przekazać humor autora „Pamiętnika z getta”, ciepły, bez jadu. Ludzkie słabostki tego świeckiego świętego, a mimo nich wewnętrzną czystość. Korczak Marka Bargiełowskiego to nie monumentalna postać z pomnika, ale pełen pasji, o bogatym życiu duchowym człowiek, niezwykły, a zarazem najzwyklejszy w świecie.
Bronisława Belusiak, „Razem”