Eurydyka

Jean Anouilh
  • reżyseria — Jacek Szczęk
  • premiere — 3 october 1961
  • place — Big Stage

obsada

  • Zofia Ankwicz – Piękna kasjerka
  • Bogusz Bilewski – Pan Henri
  • Czesław Byszewski – Dulac, impresario
  • Tadeusz Czechowski – Mathias
  • Izabella Hrebnicka – II dziewczyna z trupy
  • Tadeusz Janczar – Orfeusz
  • Edmund Karwański – Sekretarz komisarza policji
  • Zofia Kucówna – Eurydyka
  • Bogdan Łysakowski – Kierowca autokaru
  • Janina Martini – Jej matka
  • Jan Mayzel – Inspicjent
  • Aleksander Piotrowski – Kelner
  • Stefan Rydel – Vincent
  • Maria Seroczyńska – I dziewczyna z trupy
  • Mieczysław Serwiński – Jego ojciec
  • Marek Wojciechowski – Pokojowy hotelu

twórczynie i twórcy

  • reżyseria – Jacek Szczęk
  • adaptacja – Zbigniew Krawczykowski i Jacek Szczęk
  • przekład – Jadwiga Kukułczanka
  • scenografia – Krzysztof Pankiewicz

multimedia

fot. Edward Hartwig; z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawie

reviews

  • Sztuka dzieje się współcześnie, ale początek bierze się ze starożytności, z greckiego mitu. O miłości bowiem można snuć nieskończenie, chętnych posłuchania nie zabraknie. „Eurydyce” Anouilha w Teatrze Powszechnym wróżyć więc można powodzenie – z przyzwolenia bogów i z natury rzeczy. Utrafia w gusta publiczności. No i dzięki autorowi. Zafrapowała go dziewczyna, odmieniona przez miłość i przeznaczył jej smutny los Orfeusza. 
    Irena Lubaszewska, „Express wieczorny” nr 236, 5.10.1961
  • Nieczęsto bywa tak staranna obsada nieczołowych ról sztuki. Czternastu aktorów znakomicie obrzydzało mieszczański sztafaż legendy o miłości prawdziwej, warto wymienić jednakże niektóre nazwiska. Bardzo dobra była Janina Martini w roli podstarzałej aktorki. Dobry był Mieczysław Serwiński jako Ojciec. Czesław Byszewski jako Impresario i Marek Wojciechowski jako pokojowy w hotelu. Mam także duże uznanie dla reżyserii niezałamującej technicznej biegłości dialogu i za liryczne, pastelowe prowadzenie czołowych bohaterów. W sumie przedstawienie na pewno udane, dobrze obliczone na gusty środowiska i dzielnicy, przedstawienie, które bawiąc nie nuży. Polecam je gorąco chociażby ze względu na znakomitą kreację Zofii Kucówny.
    Wiesław Rustecki, „Współczesność” nr 23, 15.12.1961

repertoire

Wczytywanie...