Dwoje na huśtawce

William Gibson

obsada

fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawie

Świetnie napisany utwór stwarza wspaniałą okazję do zabłyśnięcia nie tyle reżyserowi, co przede wszystkim aktorom, choć naturalnie reżyser musi nadać odpowiedni kierunek, narzucić odpowiedni ton ich pracy. Myślę, że w tym przypadku cała trójka rozumiała się doskonale i w rezultacie powstał spektakl znakomity, przykuwający uwagę widza od pierwszego do ostatniego... dzwonka telefonu, który w tej sztuce odgrywa zasadniczą rolę. Komplet publiczności, długotrwała stojąca owacja, w sumie – przedstawienie utrwalające świetną sławę Teatru Powszechnego.
Lucjan Kydryński, „Przekrój”
Wajda znalazł świetnych wykonawców: Krystynę Jandę i Piotra Machalicę. Janda gra nerwowo (...), potrafi jednak być też liryczna. Jej swoisty prymitywizm podszyty jest tęsknotą do innego, lepszego życia, o które próbuje walczyć i którego się boi równocześnie. Machalica dla kontrastu jest spokojny i inteligentnie bezczelny, ale tylko z pozoru. Wewnątrz też toczy uporczywą walkę – tyle że z samym sobą.
Wojciech Dudzik, „Rzeczpospolita”